تمايل پيدا مى‌كند، و از سوى ديگر طاغوتيان همواره با روش القا كردن به انسان كه، او موجودى ناچيز و بى‌ارزش مى‌باشد، وى را به سوى نااميدى سوق مى‌دهند.

امّا، پيامبران و فرستادگان الهى بر خلاف طاغوتيان، هميشه تلاش مى‌نمايند تا بذر اميد را در دل انسان زنده بپاشند و همواره به او تأكيد مى‌كنند كه وى آفريده‌اى است با كرامت. اوست اشرف مخلوقات و نيز بزرگوار در نزد خداوند. و اينكه پروردگار انسان را به بهترين صورت آفريده است. اين تفكّر يكى از اساسى‌ترين بندهاى رسالت پيامبران و فرستادگان الهى است. در حاليكه پايه‌ريزى نااميدى و يأس از برجسته‌ترين نقشه‌ها و سياستهاى طاغوتيان مى‌باشد.

حال چگونه مى‌توانيم اين اميدوارى را در خود زنده نگاه داريم و از ياس دورى جوييم، با توجّه به اينكه امروزه، شرايطى ما را در برگرفته‌اند كه، همواره ما انسانها را به سوى مرداب يأس و احساس مرگبار به نااميدى، سوق مى‌دهند؟!

در پاسخ به اين پرسش مى‌گوييم: يك مسلمان معتقد به وحى درك مى‌نمايد كه فراسوى اين ظواهر مادى و عوامل مؤثّر در شرايط زندگى، يك نيروى غيبى وجود دارد كه از روند امور براساس ظواهر جلوگيرى مى‌كند.

درست است كه طاغوتيان بر مستضعفين به زور حكم مى‌رانند و آنها را به زور حكم مى‌رانند و آنها را به تباهى و سيه‌روزى مى‌كشانند.

امّا، آيا در ذهن مى‌گنجد كه امام زمان اين بشريت رنجديده را بدون‌