بگذارند و از آن تجليل به عمل آورند. همچنين براساس خط اين مرجعيت عمل نمايند و در مسير آن حركت كنند و همه انگيزه‌ها و سببهايى كه موجب دورى و انحراف ايشان از اين خط مى‌گردد، از خويشتن بزدايند؛ انحرافى كه به خاطر گمراه كردن گمراهان يا وجود حسادت يا تكبّر و يا خودبينى در نفس ايشان به وجود مى‌آيد و آنها را از راه استقامتى كه پيامبر بدان امر شده و در عين حال از پيروى هواهاى گمراهان نهى شده است، دور مى‌كند. خداوند متعال دراين باره مى‌فرمايد:

(فَلِذلِكَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَقُلْ آمَنتُ بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ مِن كِتَابٍ وَأُمِرْتُ لِأَعْدِلَ بَيْنَكُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّكُمْ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَكُمْ أَعْمَالُكُمْ لَاحُجَّةَ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ اللَّهُ يَجْمَعُ بَيْنَنَا وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ) [1].

«پس به همين خاطر دعوت كن و آنچنان كه مأمور شده‌اى استقامت نما، و از هوى و هوسهاى آنها پيروى مكن، و بگو بر هر كتابى كه خدا نازل كرده، ايمان آورده‌ام و مأمورم در ميان شما عدالت كنم؛ خداوند، پروردگار ما و شماست؛ نتيجه اعمال ما از آن ماست و نتيجه اعمال شما از آن شما؛ خصومت شخصى در ميان ما نيست؛ و خداوند ما و شما را در يك جا جمع مى‌كند و بازگشت همه به سوى اوست.»

خط ولايت همان خط مستقيم است‌

راه و مسير خدايى، از اوّلين پيامبر تا آخرين مرجع- يعنى تا هنگامه ظهور امام مهدى (عج)- مستقيم باقى خواهد ماند. زيرا خط ولايت‌