ومحتواى نماز است. همين امر نسبت به شعائر حسينى نيز صادق است. پس بياييم تلاش كنيم تا اين شعائر حسينى به مكتبى پرورشى براى جامعه مبدل شود.

دراين زمينه برخى از پيشنهادات را براى پيشبرد و پربار نمودن شعائر حسينى مطرح مى‌سازم:

1- درك نمودن شخصيّت امام حسين عليه السلام از گذر سخنانش‌

ما بايد با بهره جستن از سخنان امام حسين عليه السلام هرچه بيشتر او را درك كنيم. زيرا او امامى سخنور بود. از برترين سخنان اين امام، دعاى او در روز عرفه مى‌باشد. دعايى كه آكنده از معانى عرفانى است. چنانكه مى‌فرمايد:

«الْحَمْدُ للَّهِ الَّذِي لَيْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ، وَلَا لِعَطآئِهِ مانِعٌ، وَلَا كَصُنْعِهِ صُنْعُ صَانِعٍ، وَهُوَ الْجَوادُ الْواسِعُ، فَطَرَ أَجْناسَ الْبَدآئِع، وَأَتْقَنَ بِحِكْمَتِهِ الصَّنائِعَ، لَاتَخْفى‌ عَلَيْهِ الطَّلائِعُ، وَلَا تَضِيعُ عِنْدَهُ الْوَدائِعُ، جازِي كُلِّ صانِعٍ، وَرائِشُ كُلِّ قانِعٍ، وَراحِمُ كُلِّ ضارِعٍ، مُنْزِلُ الْمَنافِعِ وَالْكِتابِ الْجامِعِ بِالنُّورِ السّاطِعِ» [1].

«ستايش مخصوص آن خدايى است كه قضاى او را كسى نراند، و عطاى او را كسى بازندارد، و همچون سازه او سازه هيچ سازنده‌اى نيست و او بخشنده دست باز است. انواع نو آفريده‌ها را بيافريد وبا حكمت خود، همه مصنوعات را استوار داشت. جلوداران آفرينش بر او پوشيده نمى‌ماند، و (امانتها و) سپرده‌هاى دار