است؛ همان حقوقى كه بايد از مرد نيرومند مسلّط ساخته اراده خويش بر زن گرفته شود، اينجا است كه نقش شرايع و قوانين و اخلاق اسلامى در باز پس‌گيرى حق زنان از مردان نمايان مى‌شود.

دراين جا حق داريم كه اين سؤال را مطرح كنيم كه: چه كسى بايد حقّ زن را از مرد بگيرد، و چه كسى مى‌تواند از هوسرانى مرد نسبت به زنان جلوگيرى كند؟

براى جواب به اين سؤال سه مورد را معرّفى مى‌كنيم كه مى‌تواند حق زن را از مرد بستاند و آن عبارت است از:

1- قانون.

2- عقل.

3- نيروى زن كه مهمترين نيرو است.

زن نيرومند قادر است حق خود را از مرد باز پس گيرد و به او اجازه گرفتن اين حقّ را ندهد. اسلام مرد را كه احترام كردن زن و جامعه را به دادن جايگاه شايسته به وى موردسفارش قرار مى‌دهد و به اين كه مرد به مادر خود احترام گذارد بسنده نمى‌كند بلكه قبل‌از تمامى موارد ذكر شده به زن توانايى، هيبت، نيرومندى و اراده قوى بخشيده است تا بتواند حق خود را از مرد بگيرد و اين بسيار حايز اهمّيت مى‌باشد.

اسلام انسان را به نيروو قوّتش متّكى مى‌سازد، و به او توانايى اعتماد به نفس مى‌دهد، و اين كار را با ارائه الگوهايى شايسته در برابر وى انجام مى‌دهد، اين الگوها همان عاملى هستند كه به انسان اتّكاء به توانمنديهاى خويش را مى‌آموزند. در تاريخ مى‌بينيم كه انبياء عليهم السلام‌