نشستم. او گفت: گناه يا بايد از بنده باشد يا از پروردگارش و يا از هر دو.

پس اگر از خدا باشد پس او عادل‌تر و منصف‌تر از آن است كه به بنده‌اش ستم كند و او را به كارى كه مرتكب نشده، مؤاخذه نمايد و اگر از هر دو سر زده باشد خدا شريك گناه اوست در اين مورد شايسته است كه طرف قوى نسبت به بنده ضعيف خود انصاف را رعايت كند و اگر گناه فقط از بنده سرزده باشد پس مجازات تنها بر بنده اعمال مى‌شود و نهى تنها متوجّه اوست و او به تنهايى مستحق پاداش و عقاب است و بهشت و دوزخ بر او واجب مى‌شود.

من با شنيدن اين پاسخ گفتم: ذرية بعضها من بعض.

د- شجاعت و استقامت‌

امام كاظم با همان قدرت و اراده بزرگى كه پيامبران عليهم السلام از آن بر خوردار بودند، رسالت انبيا را بر دوش گرفت. او با تمام مظاهر طغيان استكبار و فساد و تنها با اتّكا بر پروردگار جهانيان به رويارويى برخاست.

هنگامى كه فضل بن ربيع نزد آن‌حضرت آمد عرض كرد:

اى ابو ابراهيم! خداوند تو را رحمت كند براى مجازات آماده شو، آن‌حضرت به وى فرمود:

آيا «مالك دنيا وآخرت پشتيبان من نيست؟ امروز نمى‌توانيد به من آسيبى برسانيد، انشاء اللَّه».

همچنين هنگامى كه بر هارون‌الرشيد، اين فرمانرواى سركش ومغرور