«بدترين خويهاى پادشاهان، ترس از دشمنان و درشتى با ضعيفان و بُخل در هنگام بخشش است». [1]

و نيز از اندرزهاى لطيف آن‌حضرت است كه فرمود:

«كارى كه توان آن را ندارى عهده دار مشو، و به استقبال آنچه كه بدان نمى‌رسى، مرو و بدانچه بر آن قدرت ندارى عادت مكن و بيش از درآمد، خرج مكن و جز به اندازه كارى كه كرده‌اى پاداش مطلب و جز به خاطر نيل به طاعت خداوند شاد مشو و جز بدانچه كه خود را شايسته آن مى‌دانى، دست مبر». [2]

از ديگر سخنان گهربار آن‌حضرت، هنگامى‌است كه‌از وى پرسيده شد:

فضل چيست؟

آن‌حضرت فرمود: «نگاهداشت زبان و بذل احسان».

پرسيده شد: پس نقص چيست؟

فرمود: «به رنج افتادن به خاطر كارى كه تو را سود ندهد».