امام حسين خنديد و فرمود:

«اى اعرابى! به گونه‌اى سخن گفتى كه جز دانايان آن را در نيابند»

اعرابى گفت: من بيش از اين نيز توانم گفت. آيا تو نيز مى‌توانى چنان كه من مى‌گويم پاسخم دهى؟ امام به او اجازه سخن داد. پس اعرابى به خواندن اين اشعار آغاز كرد:

و در ادامه نُه بيت بر همين وزن خواند. پس از آنكه اعرابى اشعار خود را خواند امام حسين عليه السلام اشعارى بر همان وزن وقافيه در پاسخ او سرود:

آنگاه امام حسين به تفسير كلمات دشوار اعرابى پرداخت و فرمود:

«مقصود وى از هرقل، پادشاه روم و از جعلل، نخلهاى كوتاه و از اينم، پشه درخت و از مهمهم، چاه پر آب است».

اين اوصاف سرزمينى بود كه آن اعرابى از آنجا آمده بود.

سپس اعرابى گفت: تا امروز كسى را از اين جوان خوش‌سخن و گشاده زبان و خوش فكرتر نديده بودم». [1]

از ديگر سخنان ارزشمند آن‌حضرت است كه فرمود: