و كوشيد از تمام اسباب و ابزارهاى جنگى كه در زمان جاهليّت به كار گرفته مى‌شد، استفاده كند. او در تيرى كاغذى نهاد و در آن نوشت: معاويه مى‌خواهد سحرگاهان آب فرات را به سوى شما باز كند تا همگى غرق شويد. آماده باشيد. آنگاه تير را به طرف اردوگاه امام پرتاب كرد. يكى از سپاهيان كوفى اين تير را برداشت و پيغام آن را براى ديگران باز گفت.

طبق معمول، شايعه در اردوگاه فوراً منتشر مى‌شود. سپاه خود را از كناره رود عقب مى‌كشد و معاويه به فرات يورش مى‌آورد. اصحاب امام هم در برابر معاويه مقاومت نمى‌كنند.

پس از آنكه معاويه بر آب مسلّط شد، سپاهيان على عليه السلام را از استفاده از آب بازداشت. امام فرمان شكست محاصره را صادر كرد و همانجا بود كه عبارت مشهور خود را خطاب به اصحابش بر زبان آورد:

«پس مرگ در زندگانى شماست چون شكست خوريد و زندگانى در مرگ شماست زمانى كه بر دشمن چيره شويد». [1]

ياران آن‌حضرت به طرف آب يورش بردند و دشمنان را تار و مار كردند و خود بر آب مسلّط شدند. برخى مى‌پنداشتند كه امام فوراً با دشمنانش به مقابله به مثل مى‌پردازد. امّا آن‌حضرت توسّل به اين گونه اعمال را به شدت رد كرد و پيكى به سوى معاويه فرستاد تا به وى پيغام رساند كه راه آب باز است و سپاه او مى‌توانند تا هر وقت كه خواستند از آب استفاده كنند.