چهارم- هميارى‌

: هميارى در نيكوكارى و تقوا، و نهى از هميارى در گناه وتجاوز، ودر پيش گرفتن تقواى الهى، اينها همه تشكيل دهنده روح جامعه تمدّنى است كه به سوى وضعيت مثبت و ايجابى، فرا مى‌خواند.

حقيقت تمدّن «هميارى» است وقرآن كريم محور اين هميارى را كه همان نيكوكارى وتقواست روشن كرده است. نيكوكارى وتقوا دوروى يك سكّه هستند. نيكوكارى خدمت به ديگران وتقوا اجتناب ورزيدن از آزار رساندن به ديگران است، همچنين «اثم» خوردن اموال ديگران است و «عدوان» تجاوز به حريم ديگران مى‌باشد. شايد ما بتوانيم تأكيد كنيم كه روح تمدّن اسلامى همين آيه است:

وَتَعاوَنوا عَلَى الْبِرِّ وَالتَّقوى‌ وَلَا تَعاوَنُوا عَلَى الْإِثْمِ وَالْعُدْوانِ‌ [1].

«و (همواره) در راه نيكى و پرهيزگارى هميارى كنيد. و (هرگز) در راه گناه و تجاوز همكارى نكنيد ...»

پنجم- ضرورتهاى حياتى‌

: چيزهاى پاكيزه (طيّبات)، در زندگى اصل است وخوردنيهاى حرام به وسيله نص، مشخّص و محدود شده‌اند وحتّى به هنگام ضرورت تجويز مى‌شوند. از جمله چيزهاى پاكيزه ازدواج وپاكدامنى است.

اين ارزشها (حرمتِ ناپاكيها (خبائث)- جز هنگام ناچارى- جائز شمردن چيزهاى پاك وازدواج وپاكدامنى) با بخش حيات و زندگى در ارتباط هستند و لوازم زندگى سعادتمندانه بويژه آنچه با ضروريات زندگى در ارتباط مى‌باشند را، فراهم مى‌كنند.

ششم- عدالت‌

: عدالت همان رنگ جامعه اسلامى است كه بر مجموعه‌اى از ارزشها (پرداختن به قسط، شهادت براى خدا، برپا كردن عدالت در همه نمودهاى آن) استوار است.