ديگران را مدّ نظر داشته باشد، (اين امرى كاملًا مسلّم و بديهى است، و به هر روى اين ديدگاه با اصل تحقيق كليّت كانت به هم مى‌رسند. [1]

به نظر مى‌رسد كه اين همان مشكل «كانت» با تمام صورتهاى آن است كه اگر ديگرى (يعنى جز وجود خود) را لغو كنيم ساختار اجتماعى و اخلاقى درهم خواهد ريخت و ما به اوج هرج و مرج خواهيم رسيد، و اگر به ارزش ديگرى اعتراف كنيم پس تفاوت ميان او و وجود (موجودات زنده، جمادات و ...) تا هنگامى كه موجود هستند چه خواهد بود، و چگونه مى‌توانيم ميان انسان و جز او تفاوت نهيم؟