نمونه «مچينكوف» و «فرويد» كه هر دو پزشك بودند كوشيده‌اند تا ثابت كنند كه بدون اّتكا به شناخت گرايشهاى روانى- حياتى (سايكو- بيولوژيك) كه طبيعت انسان را سامان مى‌دهد نمى‌توان اخلاقى بهنجار را شالوده ريخت‌ [1]، ليك جدّى‌ترين تلاش به دست دوركهايم و تلاشهاى او در زمينه پژوهشهاى رفتار تجربى صورت پذيرفت. [2]

- 3- مكتب اپيكوريسم‌Epicurisme

نخستين نكته‌اى كه بايد بدان آگاهى يابيم اين است كه مكاتب طبيعى به دو بخش تقسيم گرديدند:

اوّل- آنچه به طبيعت انسان تكيه دارد و نتوانسته است از طبيعت مادى خشك بشرى به آسمان روح و معنى اوج گيرد.

دوم- آنچه بر پاره‌اى شاخه‌هاى دانش نوين استوار است.

اپيكوريسم و مكتب سودگرايى از بخش نخست به شمار مى‌آيند.

اپيكوريسم (حدود سده چهارم پيش از ميلاد) بر محور ارزش «لذّت» و ايجاد «تعادل» ميان درجه آن و درجه «درد» متمركز بوده است و از اين جا كوشيده است كه يك بنيان اخلاقى متكاملى را پى ريزد كه به دين و ترس از رستخيز هيچ رويكردى نداشته و عمده توجّه آن به ايجاد «تعادل» ميان «لذّت و درد» باشد، و از آنچه درد فراوانى درپى دارد دورى كند. اين آيين، كاميابيها را به سه بخش از نيازهاى (ضرورى طبيعى، و غير ضرورى طبيعى، و غير ضرورى غير طبيعى) تقسيم مى‌كند و معتقد است كه بايد بين نيازهاى ضروري طبيعى همچون خوراك، خواب و ... كه هميشه براحتى برآورده مى‌شود (قدرى آب، نان و پوشش براى خواب براى‌