أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ‌ [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از نعمتى كه خدا به شما ارزانى داشته است ياد كنيد آنگاه كه گروهى قصد آن كردند كه بر شما دست بازند و خدا دست آنان را از شما كوتاه كرد. از خدا بترسيد و مؤمنان بر خدا توكّل مى‌كنند.»

سياق آيه بر پيوند ميان توكّل و جهاد در راه خدا و ستيز با كافرانى كه ستم را در جامعه مى‌پراكنند دلالت دارد.

نهم- توكّل در پيوندهاى اجتماعىِ جامعه:

الف- يكى ديگر از ابعاد توكّل اين است كه انسان خدا را در همه امور و پيوندهاى مؤمنين با يكديگر، وكيل خويش بگيرد. خداوند مى‌فرمايد:

... فَلَمَّا ءَاتَوْهُ مَوْثِقَهُمْ قَالَ اللَّهُ عَلَى‌ مَا نَقُولُ وَكِيلٌ‌ [2].

«... چون با او عهد كردند گفت: خدا بر آنچه مى‌گوييم گواه است.»

ب- خداوند مى‌فرمايد:

... أَيَّمَا الْأَجَلَيْنِ قَضَيْتُ فَلَا عُدْوَانَ عَلَيَّ وَاللَّهُ عَلَى‌ مَا نَقُولُ وَكِيلٌ‌ [3].

«... هريك از دو مدّت را كه سپرى سازم بر من ستمى نخواهد رفت و خدا بر آنچه مى‌گوييم وكيل است.»

پ- نيز بر آدمى روا نيست جز خدا را وكيل امور خويش بگيرد:

وَآتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَجَعَلْنَاهُ هُدىً لِّبَني إِسْرَائِيلَ أَلَّا تَتَّخِذُوا مِن دُونِي وَكِيلًا [4].

«و آن كتاب را به موسى داديم و آن را راهنماى بنى‌اسرائيل گردانيديم كه جز من كارسازى بر نگزينيد.»