و داناست.»

ب- شايد مفهوم آيه براساس سياق آن، بازداشتن از اتّخاذ هرگونه رفتار يا كردارى را پيش از صادر شدن دستور پيامبر برساند، زيرا در آيات 6 و 7 همين سوره آمده است كه:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَن تُصِيبُوا قَوْماً بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى‌ مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِينَ* وَاعْلَمُوا أَنَّ فِيكُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ يُطِيعُكُمْ فِي كَثِيرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ... [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر فاسقى برايتان خبرى آورد تحقيق كنيد مبادا از روى نادانى به مردم آسيب برسانيد آنگاه از كارى كه كرده‌ايد پشيمان شويد* و بدانيد كه پيامبر خدا در ميان شماست اگر در بسيارى از امور از شما فرمان ببرد به رنج مى‌افتيد...»

پ- بدين ترتيب امّت بايد دستورات رهبرى را پيش از مبادرت به اظهار نظر و يا اتّخاذ رفتارى معيّن، انتظار كشند. خداوند مى‌فرمايد:

وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَإِلَى‌ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلًا [2].

«و چون خبرى از پيروزى يا شكست به آنها رسد آن را در همه جا شايع مى‌كنند و حال آنكه اگر در آن به پيامبر و پيشوايانشان رجوع مى‌كردند حقيقت امر را از آنان درمى‌يافتند و اگر فضل و رحمت خدا نبود، جز اندكى همگان از شيطان پيروى مى‌كردند.»

هشتم- فرمانبرى در مسايل اقتصادى:

الف- همچنين، بايد در توزيع ثروت از پيامبر فرمان بُرد. چه، خداوند به پيامبرش دستور مى‌دهد كه از اموال امّت، صدقاتى را بستاند. خداوند مى‌فرمايد:

خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِم بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ وَاللَّهُ‌