نام کتاب : ايمان زيربناى شريعت نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 324
مىبينيم كه برخى از ايشان به صرف دورىِ راه دروغ مىگويند، و سوگند
مىخورند كه نمىتوانند براى جهاد بيرون بروند؛ به همين خاطر از رهبرى پيروى
نمىكنند.
چ- اطاعت راستين هنگامى است كه موضع اتّخاذ شده، با
منافع شخصى و هوى و هوس در تضاد باشند، لذا توانگران، پيوسته از پيامبران اجازه
مىخواستند كه در جنگ شركت نكنند و در كنار كسانى كه در جنگ شركت نمىكنند قرار
گيرند و اين با حقيقت اطاعت و فرمانبرى ناهمسوست و حتّى مىتوان آن را با حقيقت
ايمان، منافى دانست. خداوند مىفرمايد:
«چون سورهاى نازل شد كه به خدا ايمان بياوريد و با پيامبرش به
جنگ و جهاد برويد، توانگرانشان از تو رخصت خواستند و گفتند: ما را بگذار، تا با
آنهايى كه بايد در خانه نشينند در خانه بنشينيم.»
ح- اطاعت، موجب رستگارى و راه رسيدن بشر به رحمت
الهى است، ليكن برخى تصميمشان به سستى گراييد لذا از همين رو ادّعاى اطاعت از
پيامبر مىكنند، ليكن دروغ مىگويند. خداوند مىفرمايد:
«و هركس خدا و پيامبرش را اطاعت كند و از خدا بترسد و از مخالفت
فرمانش بپرهيزد، چنين كسانى همان پيروزمندان واقعى هستند. آنها با نهايت تأكيد
سوگند ياد كردند كه اگر به آنان فرمان دهى، (از
خانه و اموال خود) بيرون مىروند (و جان را در طبق اخلاص گذارده تقديم مىكنند)؛
بگو: سوگند ياد نكنيد؛ شما اطاعت خالصانه نشان دهيد كه
خداوند به آنچه انجام مىدهيد آگاه است.»