مفسّران چنين تفسير كرده‌اند كه آوردن كلمه «فُزِّعَ» دلالت بر آن دارد كه هراس از دل آنها بيرون مى‌آيد، پس ديگر نه مى‌ترسند و نه غمگين مى‌شوند.

بيست و سه- دعوت به سوى حق:

1- مؤمنان از خدايشان مى‌خواهند كه حق را يارى رساند و بوسيله آن ميان ايشان ودشمنانشان داورى كند، و اگرچه ايمان دارند كه حق با ايشان است ولى هنگام دعا براى خود، معيارشان را كه در حق جلوه‌گر است فراموش نمى‌كنند. خداوند مى‌فرمايد:

... رَبَّنَا افْتَحْ بَيْنَنَا وَبَيْنَ قَوْمِنَا بِالْحَقِّ... [1].

«... اى پروردگار ما! ميان ما و قوم ما به حق، داورى كن...»

2- حق، محور دعوت مؤمنان است، آنها به سوى حق ره مى‌نمايند و داد به درگاه حق مى‌برند. خداوند مى‌فرمايد:

وَمِن قَوْمِ مُوسَى‌ أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ‌ [2].

«گروهى از قوم موسى هستند كه مردم را به حق راه مى‌نمايند و به عدالت رفتار مى‌كنند.»

3- خداوند مى‌فرمايد:

وَمِمَّنْ خَلَقْنَا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ‌ [3].

«از آفريدگان ما گروهى هستند كه به حق راه مى‌نمايند و به عدالت رفتار مى‌كنند.»

4- خداوند متعال به پيامبرش دستور داده است حقى را كه از سوى خدايش بدو نازل شده بصراحت بيان كند. خداوند مى‌فرمايد:

فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ‌ [4].