ترتيب غير حق را بر زبان جارى مى‌سازند. بنابراين خاستگاه حق، واقعيت و خاستگاه غير حق، پندار است. خداوند مى‌فرمايد:

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَاتَغْلُوا فِي دِينِكُمْ وَلَا تَقُولُوا عَلَى‌ اللَّهِ إِلَّا الْحَقَّ... [1].

«اى اهل كتاب! در دين خويش غلوّ نكنيد و درباره خبر خدا سخن حق بگوئيد...»

5- خداوند مى‌فرمايد:

... يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَاتَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ... [2].

«... اى اهل كتاب! بناحق در دين خويش غلوّ نكنيد...»

ب- حق است، نه خطا:

1- خداوند سبحان به پيامبر خود دستور داد كه براى رويارويى با دشمنان از مدينه خارج شود. گروهى از مؤمنان اين كار را گران داشتند، ولى ثابت شد كه باقى ماندن در مكّه خطاست و بيرون آمدن از آن حق است. پس در اينجا حق در مقابل خطا و اشتباه قرار مى‌گيرد. خداوند مى‌فرمايد:

كَمَا أَخْرَجَكَ رَبُّكَ مِن بَيْتِكَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ فَرِيقاً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ لَكَارِهُونَ‌ [3].

«آنچنان بود كه پروردگارت تو را از خانه‌ات به حق بيرون آورد، حال آن كه گروهى از مؤمنان ناخشنود بودند.»

2- بر پايه سنّتهاى آفرينش، حق در امر صحيح و سالم جلوه‌گر مى‌شود، امرى مخالف هوس كه بر پندار، شهوت و آرزو استوار نمى‌باشد. خداوند مى‌فرمايد:

وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّماوَاتُ وَالْأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ... [4].

«اگر حق از پى هوسهايشان مى‌رفت، آسمانها و زمين و هركه در آنهاست تباه مى‌شد...»