مى‌باشند همچون كور و بيمار و مانند آنها، امّا گروه دوم كسانى هستند كه در ساير امور زندگى اشتغال دارند همچون كشاورز در مزرعه‌اش، كارگر دركارخانه‌اش، و كاسب در مغازه‌اش، مهندس، پزشك و هر صاحب حرفه ديگر. خداوند مجاهدان را بر بازنشستگان از جهاد برترى داده و فرموده است:

(لَا يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُولِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلّاً وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى‌ وَفَضَّلَ اللَّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى‌ الْقَاعِدِينَ أَجْرَاً عَظِيماً) [1].

«هرگز افراد با ايمانى كه بدون بيمارى و ناراحتى از جهاد بازنشستند با مجاهدانى كه در راه خدا با مال و جان جهاد كردند يكسان نيستند. خداوند مجاهدانى را كه با مال و جان خود جهاد نمودند بر قاعدان [/ ترك كنندگان جهاد] برترى مهمى بخشيد. و به هر يك از اين دو گروه وعده پاداش نيك داده و مجاهدان را بر قاعدان با پاداش عظيمى برترى بخشيده است.»

در سايه عزّت و كرامت و استقلال است كه هر انسانى ارزش خود را دارد، و در صورت فقدان آنها هيچ فردى ارزش و احترام ندارد، و لذا دفاع مهمتر از هر چيز و والاتر از هر ارزشى است.

اگر نظام سياسى يك كشور فاسد يا زير دست قدرت بيگانه باشد، هر گونه حركت و هر فرد و همه ثروتهاى امّت در خدمت آن رژيم فاسد، يا حداقل غير مفيد و بيهوده خواهد بود، زيرا در حديث معروف آمده است:

«إذا فسد السّلطان فسد الزّمان»

؛ «وقتى حكومت فاسد شود همه زمانه فاسد خواهد شد.» و خداوند سبحان هم فرموده است: