«إن أصاب حشيشاً يستر به عورته أتمّ صلاته بالركوع والسجود، وإن لم يصب شيئاً يستر به عورته أومأ وهو قائم» [1].

«اگر گياهى پيدا مى‌شود كه عورتش را با آن بپوشاند، نمازش را با ركوع و سجود عادى بجا آورد، و اگر چيزى را كه عورتش را بپوشاند نمى‌يابد، ايستاده نماز بخواند و به جاى افعال نماز اشاره كند.»

4- امام صادق عليه السلام فرمود:

«العاري الذي ليس له ثوب إذا وجد حفيرة دخلها ويسجد فيها ويركع» [2].

«شخص برهنه‌اى كه لباسى ندارد، اگر گودالى وجود داشته باشد، داخل آن شود و در آنجا سجده و ركوع نمايد.»

5- امام باقر عليه السلام فرمود:

«من غرقت ثيابه فلا ينبغي له أن يصلّي حتى يخاف ذهاب الوقت يبتغي ثياباً

، فإن لم يجد صلّى عرياناً جالساً يومئ إيماءاً، يجعل سجوده أخفض من ركوعه‌

، فإن كانوا جماعة تباعدوا في المجالس، ثمّ صلّوا كذلك فرادى» [3].

«كسى كه لباس او در آب غرق شده است، شايسته نيست نماز بخواند تا موقعى كه به پايان وقت نماز نزديك شود. او بايد در صدد تهيّه لباس باشد و اگر نيافت، برهنه و در حال نشسته نماز بخواند و (براى ركوع و سجود) اشاره كند، و براى سجده، پايين‌تر از ركوع، سر خود را خم كند و اگر آنان، جماعتى باشند، دور از هم بنشينند و فرادى نماز بخوانند.»

6- امام صادق عليه السلام پيرامون اضطرار فرمود: