بنابراين خونهايى كه در اثر حوادث رانندگى و تصادف يا عمل جراحى، لباس و بدن شخص آسيب ديده را آلوده مى‌كند و برطرف كردن آنها دشوار است، در نماز بخشوده شده است ونماز با آنها صحيح است.

امّا خون دماغ يا خون دهن و لثّه، از خونهاى بخشوده شده محسوب نمى‌گردد زيرا اين خونها، خون رخم نيست.

2- آلوده شدن بدن يا لباس به خون كمتر از يك درهم- كه بنابر مشهور به اندازه بند انگشت شست دست انسان است- چه اين خون از خود انسان باشد يا از غير او يا از حيوان حلال گوشت. اين حكم، خون حيض و نفاس را شامل نمى‌شود. امّا با خون استحاضه، خون حيوانات نجس، خون مردار (ميته) و خون حيوان حرام گوشت، بنابر احتياط واجب، نماز صحيح نيست.

شرط اين مسأله اين است كه به خون، رطوبت ديگرى نرسد، در غير اين صورت، از باب احتياط، نماز صحيح نيست.

3- در حالات اضطرار، نماز با بدن يا لباس نجس صحيح است مانند موارد ذيل:

الف- عدم امكان تطهير يا تعويض آن، بخاطر فقدان آب يا نداشتن جامه بديل، و وجود مانع از برهنه شدن مانند سردى هوا يا بيمارى يا حضور بيننده محترم.

ب- عدم امكان تطهير يا تعويض بخاطر ضيق وقت.

ج- عدم امكان تطهير يا تعويض بخاطر ترس.

4- زنى كه مربى و پرستار كودك است، مى‌تواند با لباس نجس شده به بول كودك، نماز بگزارد، و نماز او با شرايط ذيل صحيح است:

الف- امكان نداشتن تعويض لباس بخاطر نداشتن لباس ديگر يا به هر