«يصلّي في ثيابه ولا يغسلها ولا شي‌ء عليه» [1].

«در همان لباسش نماز بخواند و لازم نيست آن را بشويد و چيزى بر او نيست.»

2- امام صادق عليه السلام فرمود:

«إذا كان بالرجل جرح سائل فأصاب ثوبه من دمه فلا يغسله حتى يبرأ وينقطع الدم» [2].

«اگر در بدن شخص، زخمى باشد كه خون از آن جريان دارد و لباسش هم خونين شده باشد، لازم نيست خون را بشويد تا اينكه بهبود يابد و خون قطع شود.»

3- امام باقر عليه السلام درباره خونى كه در لباس است فرمود:

«إن كان أقلّ من قدر الدرهم فلا يعيد الصلاة، وإن كان أكثر من قدر الدرهم وكان رآه فلم يغسل حتى صلّى فليعد صلاته، وإن لم يكن رآه حتّى صلّى فلا يعيد الصلاة» [3].

«اگر كمتر از مقدار درهم باشد، نماز را اعاده نكند، و اگر بيشتر از مقدار درهم باشد و آن را ديده ولى نشسته باشد و نماز بخواند، نمازش را بايد اعاده نمايد. امّا اگر آن را نديده و نماز خوانده باشد، نماز را اعاده نكند.»

4- ابوبصير از يكى از دو امام باقر يا امام صادق عليهما السلام روايت مى‌كند كه فرمود:

«لا تعاد الصلاة من دم لا تبصره غير دم الحيض فإنّ قليله وكثيره في الثوب إن رآه أو لم يره سواء» [4].

«اگر خون را نبينى، نماز اعاده نمى‌شود مگر خون حيض كه قليل و كثير آن در