حديث شريف‌

1- علم الهدى در رساله «المحكم والمتشابه» از امام اميرالمؤمنين عليه السلام روايت مى‌كند كه فرمود:

«إنّ رسول اللَّه صلى الله عليه و آله كان في أوّل مبعثه يصلّي إلى بيت المقدس جميع أيام مقامه بمكّة وبعد هجرته إلى المدينة بأشهر، فعيّرته اليهود وقالوا: إنّك تابع لقبلتنا، فأحزنه ذلك، فأنزل اللَّه عزّ وجلّ وهو يقلّب وجهه في السماء وينتظر الأمر:

(قَدْ نَرَى‌ تَقَلُّبَ وَجْهِكَ فِي السَّماءِ فَلَنُوَلِّيَنَّكَ قِبْلَةً تَرْضَاهَا فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ) [1].

«پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در اوّل بعثت و در همه مدّتى كه در مكّه ببود و تا چند ماه بعداز هجرت به مدينه، به سوى بيت‌المقدّس نماز مى‌گزارد. تا اينكه يهود، آن‌حضرت را نكوهش و سرزنش كردند و گفتند: تو تابع قبله ما هستى! اين وضع براى حضرت سنگين تمام شد و او غمگين گرديد و در حاليكه منتظرانه به آسمان نگاه مى‌كرد، خداوند اين آيه را نازل فرمود: (نگاههاى انتظار آميز تو را به سوى آسمان (براى تعيين قبله نهايى) مى‌بينيم. اكنون تو را به سوى قبله‌اى كه از آن خشنود باشى بازمى‌گردانيم، پس روى خود را به سوى مسجدالحرام كن. و هرجا باشيد، روى خود را به سوى آن بگردانيد...).

2- امام محمّدباقر فرمود:

«لا صلاة إلّاإلى القبلة»

«نماز صحيح نيست مگر به سمت قبله.»

گفته شد: حدّ قبله كدام است؟ فرمود: