حفظ وپاس دارى‌

درآمد:

انسان بايد حرمتها وحقوق خود را پاس دارد ونفس خود را از شهوتهاى گناه آلود وتجاوز وداراييهاى خود را از ولخرجى واتلاف نگهدارد. چه بسا اوّلين چيزى كه بايد پاس داشت فرج، به ويژه براى زنان «چرا كه آسيب پذيرترند» وپس از آن نفس ودر آخر داراييها باشد.

از اين رو بايد گفت محافظت از حرمتها وحقوق هركس وظيفه اى مشترك ميان خود وديگران است. به عبارت ديگر، همچنانكه ديگران بايد حقوق هر فرد را پاس دارند هر كس خود نيز بايد ديگران را از تجاوز به حقوق خود باز دارد.

همچنين هركس بايد از حدود واحكام خداوند وسوگندهاى خود وهمچنين از امانتها نگهدارى كند.

1- دفاع مشروع‌

خداى متعال مى فرمايد:

وَ الَّذِينَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْىُ هُمْ يَنْتَصِرُونَ* وَ جَزَاءُ سَيِّئَةٍ سَيِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَ أَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الظَّالِمِينَ «شورى، 39- 40».

«وكسانى كه هرگاه ستمى به آنها رسد، «تسليم ظلم نمى شوند و» يارى مى طلبند- كيفر بدى، مجازاتى است همانند آن، وهر كس عفو واصلاح كند، پاداش او با خداست، خداوند ظالمان را دوست ندارد».

رهيافت وحى:

زندگى ارزشمند است، ونگهدارى ومحافظت از آن، چه زندگى خود وچه زندگى قابل احترام ديگران باشد، واجب است. يكى از راههاى اين محافظت ونگهدارى، دفاع مشروع از زندگى وكرامت آن است. از اين رهگذر است كه محافظت از جان، ناموس، آبرو، كرامت وديگر حرمتهاى انسانى، در فقه جايز وبلكه واجب شمرده شده است.