3- در «مرابحه» مقدار سود، ودر «مواضعه» ميزان كاهش‌قيمت، بايد تعيين شود، خواه با استفاده از عدد صحيح «مثلًا دو هزارتومان سود ويا كاهش قيمت» ويا با درصد بندى «مثلًا ده در صد».

4- «مرابحه» معامله‌اى است كه در آن، كالا به همراه سود افزوده معينى برسرمايه «ويا بهاى خريد، يا قيمت تمام شده» فروخته مى‌شود، از اين رو اين معامله بر مبناى اطلاع رسانى درست به خريدار درباره سرمايه كالا استوار مى‌شود، حال پرسش اين است كه سرمايه كالا چيست؟ ودر صورت ايجاد تغييرى در كالا پس از خريدارى، چه بايد كرد؟ وپيامدهاى اطلاع رسانى دروغ ونادرست به خريدار چه خواهد بود؟ در حين تبيين پاره‌اى از احكام مرابحه، به اين پرسشها پاسخ خواهيم داد:

يك: اگر كسى كالايى را به بهايى معين خريدارى كند ودر آن به تغييرى كه منجر به فزونى بهاى آن شود دست نزند، سرمايه آن كالا همان بهايى خواهد بود كه‌كالا بدان خريدارى شده، به عنوان نمونه اگر بهاى اتومبيلى پنج ميليون تومان باشد، فروشنده بايد در ابتدا همين قيمت را به عنوان سرمايه به خريدار ارائه كند وسپس سود افزوده مورد نظرش را طلب كند.

دو: اما در صورتى كه فروشنده در كالاى خود تغييرى ايجاى كند كه به فزونى بهاى‌آن بينجامد «مثلًا اتومبيل مورد نظر را نقاشى كند»، اگر خود، آن تغيير را به وجودآورده باشد، جايز نيست كارمزد خود را در اطلاع رسانى به خريدار، برسرمايه‌كالا بيفزايد، «مثلًا بگويد قيمت اتومبيل پنج ميليون ودويست هزار تومان است، يعنى دويست هزار تومان كارمزد خود را همراه با سرمايه كالا كه پنج ميليون تومان مى‌باشد، جا بزند» بلكه بايد براى دور ماندن از غش وفريبكارى، قيمت خريد كالا را اعلام‌كند، وكارى را كه شخصاً بر روى كالا انجام داده به اطلاع خريدار برساند، «مثلًا به خريدار بگويد: اين اتومبيل را كه بهاى اصلى آن پنج ميليون تومان مى‌باشد، وخود نيز به نقّاشى آن اقدام كرده‌ام، به صورت مرابحه وبا چهارصد هزار تومان اضافه بر بهاى خريد، به تو مى‌فروشم».