چه، درصورت مدارا وسهل انگارى امكان دارد خطر رسوخ تدريجى انديشه ورفتار ايشان دامنگير ما شود.

ج: راه دور ماندن از كبر وسركشى‌

غرور وسركشى پنهان در دل هركس وجود دارد، كه گاهى به ثروت تعلق مى گيرد وگاهى به قدرت. در واقع هرگاه بشر خود را بى نياز يابد ويا به قدرتى دست يابد به سركشى روى خواهد آورد. ما براى اين كه به واسطه فرزندانمان در دام كبر وسركشى گرفتار نياييم، نبايد مراقب خود باشيم وهمواره گذرا بودن ثروت وقدرت «دارائى وفرزندان» را به ياد آوريم، زيرا آن دو ماندگار نيستند، وچنانچه آن دو بمانند ما ماندگار نخواهيم بود، ودر روز قيامت نه ثروت انسان براى او سودى مى بخشد ونه فرزندان او.

از اين نكته مى توان احكام زير را استنباط كرد:

1- با شنيدن حرف حق، بايد دربرابر حق سر فرود آوريم وبدون توجه به دارايى وفرزندانمان به پيروى از آن همت گماريم، چه، بيشتر مردم از آنجا كه دارايى وفرزندان وديگر امور دوست داشتنى خود را فرا روى خود قرار مى دهند، از رهگذر خواسته ها وهواهاشان به گمراهى كشيده مى شوند.

2- بايد از نزديك مراقب اعمال ورفتار فرزندان خود باشيم، واگر فريفته دنيا شدند ويا به گمراهى تمايل يافتند، بايد پيش از آنكه از نظر عاطفى تحت تاثير آنان قرار گيريم به سرعت در برابر افعالشان به يك موضع گيرى مناسب بپردازيم، از اين رهگذر بايد ايشان را به كارهاى خوب فرا خوانيم واز منكرات نهى كنيم، واگر نپذيرفتند بايد به اندازه اى كه از حق دور شده اند از ايشان دورى گزينيم، تا در افعالشان شريك ايشان محسوب نشويم.

3- از آنجا كه فضاى فرهنگى خانواده نزديك انسان است، واين فضا معمولا خواستها وعلايق مشتركى را ميان اعضاى خانواده نهادينه مى كند كه گاهى آميخته به تعصبات جاهلى است، به ويژه آنچه با مسائل اجتماعى مرتبط است؛ از اين رو انسان بايد از چنين فضايى برحذر باشد، سخنان را بشنود وتنها بهترين‌