انسان هشدار داد كه از غفلت دست بكشد؛ امّا «فَهُم غافِلون» آنها غافلند.

نه‌تنها آن‌ها، كه ما انسان‌هاى امروز نيز در غفلت هستيم و قرآن تنها براى انذار آنان نبوده؛ بلكه براى ما هم هست. غفلت پرده‌اى است كه روى چشم همه‌ى انسان‌ها را گرفته، مگر اين كه به يمن شب‌هاى ماه رمضان و روزهاى آن و دعاها و راز و نيازها براى لحظه‌اى پرده‌ها كنار برود و اندكى دل‌هاى ما نورانى گردد.

الآن كه مشغول خواندن اين عبارات و اين مطالب هستيم، شايد لحظه‌اى گوشه‌اى از حقايق را ببينيم. امّا متأسفانه همين كه كتاب خدا را بستيم، دوباره به دنيا باز مى‌گرديم و نورانيّت، تمام مى‌شود و غفلت سراسر وجود ما را فرا مى‌گيرد؛ گويا اصلًا غفلت جزيى از دنياست.

دنيا خانه‌ى غرور و فريب است. طبيعت دنيا، گول‌زدن فرزندان آدم است.

همه چيز دنيا براى فريب انسان است: گرسنگى، تشنگى، خواب، بيدارى، پول درآوردن، پول خرج كردن و ... و چون انسان از اين دنيا به سراى ديگر منتقل شد، مى‌بيند كه همه‌ى آنچه او عمرى بدان دل خوش كرده بود، بازيچه و فريب بود و سرابى بيش نبود. دنيا «دارالغرور» است. چون چنين است، قرآن با پنج آيه در سوره‌ى ياسين با بيانى محكم و قاطع، قصد دارد بشر را بيدار كند. انشاءاللَّه كه قلب و روح ما به اين هشدار الهى پاسخ مثبت دهد و اميدواريم از خواب غفلت بيدار شويم و حجاب‌ها و پرده‌ها كه مانع رؤيت ديگر حقايق است، از برابر ديدگان ما كنار زده شود.

اين جا سؤال مى‌شود كه چه كنيم تا به اين روز سياه گرفتار نشويم و دل‌هامان محروم نگردد و پرده‌ها فراروى ديدگان ما افكنده نگردد؟ چه بايد كرد؟ خداوند در آيه‌ى بعد به اين سؤال پاسخ مى‌فرمايد:

«إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَ خَشِىَ الرَّحْمَنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ