و اگر بخواهيم آنها را غرق مىكنيم به طورى كه نه فريادرسى داشته
باشند و نه نجات داده شوند. مگر اين كه رحمت ما شامل حال آنان شود، و تا زمان
معيّنى از اين زندگى بهره گيرند. و هر گاه به آنها گفته شود: «از آنچه پيش رو و
پشت سر شماست [/ از عذابهاى الهى]
بترسيد تا مشمول رحمت الهى شويد.» (اعتنا نمىكنند). و هيچ آيهاى از آيات
پرودگارشان براى آنها نمىآيد مگر اين كه از آنها روىگردان مىشوند.
كشتىهاى شناور در دريا، و زمين شناور در كهكشان!
بحث در بارهى آن دسته از آيههاى مبارك قرآن بود كه با توجّه به
آيات الهى، مخصوصاً آيههاى وجدانى و فطرى، بشر را به خداوند- سبحانه وتعالى-
رهنمون مىشود و شناخت او را نسبت به ربوبيّت خداوند بيشتر مىكند؛ آيهها و
نشانههايى همچون پديدهى طبيعى خورشيد و ماه و گردش و حركت آنها تا مسائل مربوط
به شخص انسان.
وقتى از خورشيد يا هر پديدهاى ديگر سخن به ميان آمد، بايد در نهايت
به سودِ معرفت مخاطب باشد و او را دست كم يك گام به سمت كمال حركت
نام کتاب : يس اسماى حسناى الهى نویسنده : مدرسى، سيد محمد تقى جلد : 1 صفحه : 219