مرگ گریه کننده قبل از مریض

مرحوم راوندی رحمة الله علیه در کتاب شریف خود آورده است: یکی از فرزندان حضرت ابوالحسن، امام موسی بن جعفر علیهماالسلام، به نام حسن بن موسی گوید: عمویم محمد بن جعفر سخت مریض شد و در بستر مرگ قرار گرفت. خانواده اش و بعضی از دوستان و آشنایان، اطراف بسترش حضور یافته بودند؛ و از آن جمله برادرش، اسحاق بن جعفر بود که بسیار بی طاقتی می‌کرد و می‌گریست. در همین بین، پدرم، امام موسی کاظم علیه‌السلام وارد شد و در گوشه ای از اتاق نزدیک بستر برادرش، محمد بن جعفر جلوس فرمود؛ و پس از دلجوئی افراد، لحظاتی به چهره مریض و دیگر حاضران نگریست و سپس برخاست و از اتاق خارج گشت.
حسن گوید: من نیز همراه آن حضرت حرکت کردم و در بین راه به وی گفتم: اهل منزل شما را سرزنش می‌کنند، که برادرت با این حالت در سکرات مرگ قرار گرفته است و آن وقت شما او را تنها رها می‌کنی و می‌روی؟ امام علیه‌السلام فرمود: ای حسن! آن که گریه می‌کرد و بسیار اظهار ناراحتی می نمود، قبل از مریض می‌میرد، و مریض خوب خواهد شد و در عزای برادرش، اسحاق ناراحتی و گریه خواهد نمود. حسن افزود: پس از گذشت یکی دو روز، عمویم محمد بن جعفر خوب و سالم شد و برادرش، اسحاق سخت مریض گردید و در بستر مرگ قرار گرفت. بستگان و آشنایان گرد بستر او جمع شده و می‌گریستند و از آن جمله برادرش محمد بود. و در نهایت طبق فرمایش امام علیه‌السلام اسحاق در چنگال مرگ قرار گرفت و از دنیا رحلت نمود؛ و برادرش محمد در ماتم و عزای او گریه می‌کرد. و در حقیقت پیش گوئی امام موسی کاظم علیه‌السلام صحیح و درست در آمد[1] .