نفرین امام جواد در حق آل فرج

کلینی نقل کرده است:
از محمد بن سنان روایت شده که گفت: بر امام هادی علیه السلام داخل شدم که حضرت فرمود:
ای محمد! آیا برای آل فرج، اتفاقی افتاده است؟
به حضرت عرض کردم: عمر (بن فرج) مرد؛ پس حضرت فرمود: الحمدالله (حمد و ستایش از آن خدای متعال است) تا آنجا که شمردم این جمله را، بیست و چهار مرتبه تکرار فرمود؛ پس عرض کردم: سرور من! اگر می دانستم که این خبر، خوشحالتان می کند، هر آینه صبح زود پا برهنه و دوان دوان خدمتتان می رسیدم.
حضرت فرمود: ای محمد! آیا می دانی آن ملعون، به پدرم امام جواد علیه السلام چه گفته است؟
راوی گفت: عرض کردم: نمی دانم؛ حضرت فرمود: راجع به موضوعی، پدرم با او سخن می گفت، و او در جواب گفت: تو را مست می پندارم! پس پدرم فرمود: خدایا! اگر تو می دانی که من، برای خشنودی تو روزه گرفته ام؛ مزه غارت و ذلت اسارت را به او بچشان؛ پس به خدا سوگند! روزگار سپری نگشت تا اینکه مال و دارایی اش به غارت رفت و خودش به اسارت در آمد و اکنون نیز به هلاکت رسید - خدایش رحمت نکند - و به تحقیق خدای متعال (دعای امام جواد علیه السلام را) بر او غالب و چیره کرد و او، همواره دوستانش را بر دشمنانش چیره و غالب می سازد. [1] .