نجات یک مقتول

شیخ کشی روایت می‌کند: احمد بن کلثوم سرخسی گفت: مردی از شیعه به نام ابی‌زینبه از احکم بن بشار مروزی خبر داد و گفت: او را دیدم که در گلویش خطی مثل جای شمشیری یا طناب بود، چند بار سئوال کردم، جواب درستی نداد تا این که اصرار کردم باز هم نگفت.
ابوزینبه گفت: هفت نفر بودیم که در بغداد حجره داشتیم و حضرت امام محمد تقی علیه‌السلام هم در بغداد بود، یک شب احکم بن بشار که جزو ما بود، نیامد و فردا نیز نیامد، ما نگران شدیم. اول شب توقیعی از حضرت جواد علیه‌السلام به ما رسید که رفیق شما را بدین صورت ذبح کرده و کشته و در نمد پیچیده‌اند و در فلان مزبله انداخته‌اند، فوری او را نجات دهید و بدین نسخه معالجه کنید که بهبودی خواهد یافت.
احمد بن علی راوی می‌گوید: با هم رفتیم و نمد پیچیده را پیدا کرده باز کردیم و او را به همان داروئی که امام دستور داده بود، معالجه کردیم، بهبودی کافی یافت.
ولی نشانه آن زخم در گلوی او همچنان باقی بود.
چون بهبودی یافت علت قضیه را پرسیدیم، معلوم شد او در یک خاندان سنی متعه کرده بود و آنها - که بنابر مذهب عمر متعه را حرام می‌دانند - او را دستگیر نموده بدین صورت عقوبت کردند. [1] .
امام علیه‌السلام هم برای حفظ احکام شریعت، آن مرد مسلمان واقعی را با آن همه اخباری که درباره‌ی متعه و عقد منقطعه از طریق امامیه از پیامبر خدا صلی الله علیه و آله آمده نجات داد و این حکم را زنده فرمود.
و این یک امر روانی و علم الاجتماع است که برای تحکیم مبانی توالد و تناسل، متعه در اسلام مباح و حتی با شرایط خودش تأکید هم شده و امام جواد علیه‌السلام فرمود:
اصرار نکنید و افشا ننمایید و با داشتن زن و کنیز آنها را حسود و ناراحت نکنید. متعه مخصوص مسافرین و مردمانی است که شرایط زن گرفتن برای آنها مشکل است.