نامه حضرت راجع به مرد خراسانی

شیخ طوسی گفته است:
احمد بن علی بن کلثوم سرخسی در روایتی گفت: مردی از شیعیان را که به «ابن زینبه» معروف بود، دیدم و او، راجع به احکم بن بشار مروزی و داستان او و نیز اثری که در گلویش پدید آمده بود، از من پرسید و من، او را دیده بودم که در قسمتی از گلویش، اثری شبیه کشیدن، کارد و بخیه شدن، به چشم می خورد، به ابن زینبه گفتم: بارها از او پرسیده ام، چیزی به من نگفته است.
راوی گفت: پس ابن زینبه اظهار داشت: ما هفت نفر بودیم که در شهر بغداد و همزمان با امام جواد علیه السلام، درک اتاق زندگی می کردیم،ک روز عصر، احکم ناپدید شد و شب هم پیش ما نیامد، چون شب از نیمه گذشت، نامه ای به این مضمون از امام جواد علیه السلام به دست ما رسید: «همانا هم اتاقی شما، ذبح و در پوششی نمدی پیچیده شده و در فلان خرابه افتاده است، بروید و او را با فلان دارو، مداوایش کنید، ما بی درنگ رفتیم و او را چنانکه فرموده بود، گلوبریده رها شدهافتیم، او را برداشتیم و برابر دستور حضرت، مداوایش نمودیم و (به اعجاز حضرت) خوب شد. احمد بن علی گفت: داستانش از این قرار است که او، در خانه ناشناسی از شهر بغداد، زنی را متعه (عقد موقت) نمود، چون بستگان زن (که از اهل سنت بودند) متوجه شدند، او را گرفته، گلویش را بریدند و بدنش را در پوششی نمدی پیچیده و در زباله دانی افکندند، احمد اضافه کرد: احکم چنان بود که وقتی نزد او، راجع به رجعت حرفی به میان می آمد به میان سخن می پرید و می گفت: من،کی از بازگشت کنندگانم! و نیزکی از کسانی که متهم به دروغگویی هستند، این داستان را در هرات، برای من نقل کرد، و من شگفت زده شدم و از بیان این جریان (متعه و ازدواج موقت احکم)، خود داری می کنم، چنانکه بیشتر مردم (اهل سنت) آن را عیب شمرده و انکار می کنند (و حرام می دانند).[1] .