عمامه ام را باد برد

از حضرت امام جواد علیه‌السلام سؤال شد: مرگ چیست؟ در پاسخ فرمود: مرگ همان خواب است که هر شب سر وقت شما می‌آید، جز آن که مدت خواب مرگ طولانی است و آدمی از آن خواب بیدار نمی‌شود جز روز قیامت.
قاسم بن محسن روایت می‌کند که در میان مکه و مدینه، در منزلی اعرابی گرسنه‌ای را دیدم. نانی به او دادم. چون رفت، بادی بسیار عجیب وزید و عمامه مرا برد و ندیدم به کجا برد. چون به مدینه آمدم، به خدمت حضرت امام محمد تقی علیه‌السلام رسیدم بی آنکه حرفی از آن بزنم فرمود: ای قاسم! عمامه تو را باد برد. گفتم: بلی یابن رسول الله. به غلام خود اشاره فرمود که عمامه قاسم را بیاور وقتی که آورد، عمامه من بود. پرسیدم: یابن رسول الله صلی الله علیه و آله این عمامه چگونه از آن راه دور و دراز به دست شما افتاد؟ حضرت فرمود: چون در آن منزل به آن اعرابی تصدق نمودی، حقتعالی به موجب آیه‌ی: ان الله لا یضیع اجرا المحسنین، عمامه تو را به تو رد نمود.