علم حضرت به راه و آب

حضینی روایت کرده است:
از صالح بن محمد بن داود یعقوبی نقل شده که گفت: هنگام بازگشت مأمون از شامات امام جواد علیه السلام خواست به پیشواز او برود (هنگام رفتن) دستور داد که دم مرکبش را گره بزنند و آن روز، یک روز گرم تابستان بود و آبی در مسیر حضرت یافت نمی شد، لذا بعضی از همراهان که شناختی از حضرت نداشتند به ما گفتند: ببین کجا دم مرکبش را گره می زند!!. جز اندکی راه نسپرده بودیم که وارد سرزمین آب گرفته و پر گل و لایی شدیم و لباس و وسایل ما (در اثر زدن مرکب دم گلی اش را به آنها) گل آلود شد و حضرت در امان ماند.
صالح گفت: یک روز حضرت به ما فرمود - در حالیکه ما هم در آن وادی از سخنان بودیم -: بدانید که قبل از فرود آمدن نخست، در حالیکه شب فرا برسد، راه را گم می کنید و هفت ساعت از شب رفته، به راه باز می گردید، بعضی از همراهان اظهار داشتند این سخن کسی است که هرگز این راهها را نرفته و هیچ اطلاعی از آنها ندارد! (و من در جوابش گفتم:) به زودی، درستی این سخنان، آشکار خواهد گشت.
پس چنانکه فرموده بود، قبل از منزل نخست، راه را گم کردیم و شب را تا نیمه شب، راه رفتیم، (او که حرف امام را باور نداشت) جلوی ما بود و ما پشت سرش تا بالاخره در منزل دوم، راه را پیدا کردیم، در همین حال گفت: به بینید چند ساعت از شب رفته است؟ آیا هفت ساعت می شود، ما نگاه کردیم و دیدیم، همان است که حضرت فرموده است. [1] .