عصای حضرت جواد

شیخ کلینی رحمه‌الله روایت می‌کند که محمد بن ابی‌العلاء از یحیی بن اکثم نقل کرد: زمانی که او قاضی سامره بود، من از حضرت جواد علیه‌السلام دلیلی بارز بر امامت او خواستم، حضرت عصایی در دست داشت که آن قطعه چوب، به صدای رسا گفت: صاحب من، مولای این زمان است او حجت خدا بر خلق است.
من این حجت را دیدم و به او ایمان آوردم و او را حجت خدا بر خلق شناختم. [1] .
از این معجزات، فراوان برای آن حضرت نوشته‌اند که بدین وسیله عظمت امامت او بر مردم ثابت گردیده است.
همان گونه که ملاحظه می‌شود، در این معجزات دو نوع معجزه هویداست.
یک قسمت مربوط به امور مادی و طبیعی است که از اطراف عالم برای شفای امراض که اطبای عصر از علاج آن عاجز بودند خدمت امام می‌رسیدند و به اذن الله آنها را شفا می‌داد.
و یک قسم هم موضوع پرسش‌های علمی است که همه در آن عاجز و وامانده بودند و از امام جوان ما می‌پرسیدند، حضرت جوادالائمه علیه‌السلام همه را پاسخ می‌داد و مسائل را برای آنها تجزیه و تحلیل می‌فرمود.
این نحوه از معجزات که طی الارض، شفای امراض و سیر نفوس بوده از کارهای عادی امام نهم علیه‌السلام است که برای معرفی خود و بیرون آوردن مردم از شک در سلسله امامت به عرصه‌ی ظهور و بروز می‌رساندند.