سخن گفتن حضرت، بعد از ولادتش

مسعودی نقل کرده است:
از حکیمه خاتون، دخت امام موسی بن جعفر علیه السلام روایت شده که گفت: وقتی مادر امام جواد علیه السلام به حضرت باردار شد، در نامه ای به امام رضا علیه السلام نوشتم: همسرت سبیکه، باردار شده است، آن حضرت در جوابم نوشت: او در فلان ساعت، از فلان روز، از فلان ماه، حامله شده است و چون زایمان کرد، مدت هفت روز در کنارش بمان.»
حکیمه خاتون گفت: وقتی سبیکه، امام جواد علیه السلام را به دنیا آورد و آن حضرت، روی زمین قرار گرفت، فرمود: «گواهی می دهم که خدایی، جز خدایکتا نیست و البته حضرت محمد صلی الله علیه و اله و سلم، پیامبر و فرستاده اوست» و چون روز سوم تولدش فرا رسید، عطسه کرد، سپس فرمود: «سپاس و ستایش از آن خداست و درود خداوند، بر حضرت محمد و پیشوایان راستین هدایت باد.» [1] .
ابن شهر آشوب آورده است:
از حکیمه دختر امام موسی بن جعفر علیهما السلام نقل شده که گفت: چون هنگام زایمان خیزران، مادر امام جواد علیه السلام فرا رسید، امام رضا مرا خواست و به من فرمود: ای حکیمه! ناظر زایمانش باش و تو و او و قابله، داخل اتاقی شوید و حضرت، چراغی برای ما در اتاق نهاد و در را بر روی ما بست، چون درد بر خیزران غالب گشت، چراغ خاموش شد و خیزران در میان طشت بود، من به خاطر خاموش شدن چراغ، اندوهگین شدم که در همان حال، امام جواد علیه السلام در طشت ظاهر شد و پوشش نازکی به صورت لباس، بر وی پوشیده بود که می درخشید و اتاق را روشن ساخت، من و قابله او را دیدیم و من او را گرفته، در دامن خود نهادم و آن پوشش نازک را از تنش بیرون کردم، طولی نکشید که امام رضا علیه السلام آمد و در اتاق را گشود و فرزندش جواد را از من گرفت و او را در گهواره نهاد و به من فرمود: ای حکیمه! مواظبش باش. حکیمه گفت: چون روز سوم فرا رسید، آن نوزاد خردسال دیدگان خود را به سوی آسمان گشود، سپس به چپ و راستش نگریست، آنگاه فرمود: «گواهی می دهم که خدایی، جز خدایکتا نیست و گواهی می دهم که محمد، فرستاده خداست»، پس من ترسان و هراسان از جا پریدم و نزد امام رضا مشرف شدم و به حضرت عرض کردم: البته من از این نوزاد، سخنان شگفت انگیزی شنیدم! حضرت فرمود: چه سخنانی؟ آنچه شنیده بودم به عرض رساندم، حضرت فرمود: ای حکیمه!آنچه از شگفتیهای او در آینده مشاهده خواهی کرد، به مراتب شگفت انگیزتر است.[2] .