سبز شدن درخت سدر خشکیده

مرحوم شیخ حر عاملی، طبرسی و دیگر بزرگان آورده‌اند:
پس از آن که مأمون - خلیفه‌ی عباسی - جهت جبران جنایتی که در حق امام رضا علیه‌السلام انجام داده بود؛ و نیز جهت تداوم سیاستش، دختر خود، ام الفضل را به عقد و نکاح حضرت جوادالأئمه علیه‌السلام درآورد؛ و او را بر حسب ظاهر مورد احترام شایان قرار می‌داد.
حضرت ابوجعفر، امام محمد جواد علیه‌السلام بعد از آن جریان، تصمیم گرفت که از حضور مأمون و نیز از شهر خراسان به بغداد عزیمت فرماید.
و به همین جهت حضرت، به همراه همسرش ام‌الفضل حرکت نمود و راهی مدینه‌ی منوره گردید؛ و مردم در بین راه حضرت را مشایعت کردند.
امام علیه‌السلام همچنان به راه خود ادامه داد تا به دورازه‌ی کوفه رسید و مردم کوفه به استقبال آن حضرت آمدند و نزدیک غروب آفتاب حضرت به خانه‌ی مسیب وارد شد؛ و چون امام علیه‌السلام مختصر استراحتی نمود، روانه‌ی مسجد گردید.
در حیات مسجد درخت سدری بود که از مدت‌ها قبل خشک شده بود و میوه نمی‌داد، پس حضرت مقداری آب درخواست نمود؛ و آن‌گاه در کنار آن درخت خشکیده وضو گرفت و در همان جا نماز مغرب را به جماعت خواند.
پس هنگامی که نماز پایان یافت، مردم متوجه شدند که آن درخت خشکیده به برکت آب وضوی حضرت، سبز گردیده است و پر از میوه می‌باشد.
این حادثه مورد تعجب و حیرت همگان قرار گرفت و تمام افراد از میوه‌های آن خوردند.
و مهم‌تر از همه آن که میوه‌های این درخت سدر، برخلاف دیگر سدرها، بدون هسته و بسیار شیرین و خوش‌مزه بود. [1] .