رنگ مو و چهره، در رنگ‌های گوناگون

یکی از اصحاب حضرت جواد الأئمه علیه‌السلام، به نام عسکر حکایت کند:
روزی از روزها به محضر شریف امام محمد جواد علیه‌السلام وارد شدم، حضرت در ایوانی - که مساحت آن جمعا پنج متر در پنج متر بود- نشسته بود.
در مقابل حضرت ایستادم و مشغول تماشای چهره‌ی نورانی آن بزرگوار شدم؛ و با خود گفتم: سبحان الله! چقدر چهره ی حضرت نمکین و بدنش نورانی می‌باشد؟!
در همین فکر و اندیشه بودم، که ناگهان دیدم جسم حضرت بسیار بزرگ شد به طوری که تمام مساحت ایوان را فراگرفت.
سپس رنگ چهری حضرت سیاه و تاریک گردید؛ و بعد از گذشت لحظه‌ای تبدیل به سپیدی شد که از برف سفیدتر بود.
و سپس بلافاصله همچون عقیق قرمز، سرخ و درخشان شد و بعد از آن نیز به رنگ سبز همچون برگ درختان تازه درآمد.
در همین أثناء که تعجب و حیرت من بیشتر می‌شد، حال حضرت به همان حالت اول بازگشت؛ و من که با دیدن چنین صحنه‌ای مبهوت و از خود بی‌اختیار شدم، به طور مدهوش روی زمین افتادم.
ناگاه امام علیه‌السلام فریادی بر من زد و فرمود: ای عسکر! شما درباره‌ی ما - اهل بیت عصمت و طهارت - شک می‌کنید؛ ولی ما شما را ثابت و پایدار قرار می‌دهیم، و دلهره پیدا می‌کنید و ما شما را تقویت می‌نمائیم.
و سپس افزود: به خدا سوگند، کسی به حقیقت عظمت و معرفت ما نمی‌رسد مگر آن که خداوند تبارک و تعالی بر او منت گذارد و با هدایت او، دوست واقعی ما قرار گیرد.
در پایان، عسگر گوید: با مشاهده‌ی چنین صحنه‌ی حیرت‌انگیز و گفتار دلنشین حضرت، آنچه در درون خود شک و تردید داشتم پاک شد و به یقین کامل رسیدم. [1] .