دعای بعد از نماز صبح

کلینی نقل کرده است:
از محمد بن فرج روایت شده که گفت: امام جواد علیه السلام این دعا را، برایم نوشت و به من آموخت و فرمود: هر کس این دعا را بعد از نماز صبح بخواند، حاجتی نخواهد خواست، مگر اینکه برآورده خواهد شد و خدای متعال، مهمات او را کفایت خواهد فرمود:
(شروع می کنم یا استعانت می جویم) از نام خدا و از ذات خدا و درود و تحیت خداوند، بر محمد و آل او باد و کار خود را، به خدای متعال وا می گذارم که او، البته به حال بندگان بصیر و بیناست؛ پس خدای متعال بازداشت از او (همان کس که کارش را به خدا واگذار کرد)، هر بدی و ناخوشایندی را که نیرنگ (بدخواهان) برانگیخت؛ خدایی جز تو، نیست؛ پاک و منزهی تو و من، به یقین از ستمکارانم، پس ما، دعای او را مستجاب کردیم و او را، از گرداب غم و اندوه رهانیدیم و مؤمنان را، اینگونه نجات می دهیم؛ خدای متعال ما را کافی است و او، چه خوب وکیل و نماینده ای است؛ پس، از نعمت و فضل خداوند، چنان برخوردار شوند که دیگر هیچ شر و بدی، به ایشان نرسد؛ آنچه خدای متعال اراده فرمود، شدنی است و هیچ توش و توانی، جز توان و قدرت خدای (عظیم و بلند مرتبه) وجود ندارد؛ آنچه خدای متعال خواست، شدنی است نه آنچه مردم اراده کنند؛ آنچه خدای متعال اراده فرمود، شدنی است؛ هر چند مردم، خوش نداشته باشند؛ پروردگار (جهانیان)، مرا کافی از پروریدگان است؛ آفریدگار (جهان)، از آفریدگان مرا بس است؛ روزی دهنده ی (روزی خواران)، مرا از روزی خورندگان کافی است؛ مرا کافی است، آن که ازلی است، از زمانی که بودم (با خلق شدم) فقط او مرا کافی است، مرا کافی است، آن خدایی که جز او خدایی نیست؛ تنها بر او توکل کردم و او، همان پروردگار عرش بزرگ و با عظمت است. [1] .