دعا برای یک مرد

صدوق گفته است:
از علی بن مهزیار، روایت شده که گفت: امام جواد علیه السلام با خط مبارک خود که من، آن را خوانده ام، برای مردی در دعایی نوشته بود که چنین بگوید:
ای آن که پیش از هر موجودی، وجود داشت! سپس هر موجودی را، آفرید؛ آنگاه او، پایدار می ماند؛ در حالی که هر چیزی، نابود می شود و ای آنکه در آسمانهای فراز و در زمین های فرود و بر بالای آنها و در میان آنها و در زیر آنها، معبودی جز او نیست تا پرستیده شود.[1] .
سید بن طاوس آورده است: از دعای امام جواد علیه السلام است که:
خدایا! ای پروردگار ارواح فانی و محو شده (در وجود خداوند به طوری که در مقابل او هیچ اند و از خود هیچ ندارند)! و بدنهای پوسیده و گندیده! به حق فرمانبرداری جانهای به تن بازگشته و به حق فرمانبرداری بدنهای پیوند خورده و آمیخته با رگهایشان و به حق آن کلمه ای از تو که در میان آنها، نافذ است و (با آن کلمه) حق را از آنان می گیری؛ در حالی که آفریدگان، در پیشگاه تو پایان داوری تو را، انتظار می برند و امید به لطف و مهربانی تو، دارند و از عقوبت بیمناک اند، بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و اله وسلم درود فرست و نور روشنایی در چشمم قرار ده و اطمینان و یقین، در دلم بیفکن و ذکر خود را شب و روز، بر زبانم جاری ساز و عمل شایسته، روزیم فرما. [2] .