هرگاه او را می‌نگرم

ابن‌عباس می‌گوید: پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
همانا من، هنگامی که به او - امام مجتبی علیه‌السلام - می‌نگرم، به یاد مصایبی که او را بعد از من خوار می‌کنند، می‌افتم.
این امر پایان نمی‌پذیرد تا آن که از روی ظلم و ستم به او زهر بخورانند، به گونه‌ای که فرشتگان هفت آسمان برای شهادتش گریان می‌شوند و هر چیزی در عالم برای او می‌گرید حتی پرندگان در آسمان و ماهیان در دل دریاها.
پس کسی که برای ایشان بگرید، روزی که چشمها نابینا باشد - قیامت - دیده‌اش روش باشد.
و کسی که محزون شود برای او قلبش روزی که قلبهای همه محزون باشد - قیامت - دلش شاد باشد.
کسی که امام حسن علیه‌السلام را در بقعه‌ی خودش در مدینه زیارت کند، بر پل صراط روزی که قدمهای همه بر پل صراط می‌لغزد قدمهای او ثابت و استوار خواهد بود [1] .