محمد بن ریان‌

اربلی با سند از محمد بن ریان بن صلت نقل می‌کند که گفت:
به امام هادی علیه‌السلام نوشتم: و از او اجازه خواستم در نیرنگ دشمنی که فریبش ممکن نبود، امام علیه‌السلام مرا از آن بازداشت، و سخنی فرمود که معنایش این بود، تو خود از پس او برمی‌آیی، سوگند به خدا! به بهترین صورت از پس او برآمدم، او خوار و فقیر شد، و در بدترین حالت دینی و دنیوی از دنیا رفت.
روی الاربلی:
باسناد عن محمد بن الریان بن الصلت، قال: کتبت الی أبی‌الحسن علیه‌السلام أستأذنه فی کید عدو لم یمکن کیده، فنهانی عن ذلک و قال کلاما معناه: تکفاه، فکفیته والله! أحسن کفایة، ذل و افتقر و مات فی أسوء الناس حالا فی دنیاه و دینه [1] .