لباس نمازگزار

صدوق از داود صرمی نقل می‌کند که گفت:
مردی از امام هادی علیه‌السلام پیرامون نماز در لباس ابریشمی آمیخته به کرک خرگوش پرسید. امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: جایز است [1] .
طوسی با سند خود از ابراهیم بن محمد همدانی نقل می‌کند که گفت:
به امام هادی علیه‌السلام نوشتم: روی لباسم کرک، و موی غیر مأکول اللحم [2] می‌افتد، و تقیه، و ضرورتی نیز ندارم [، آیا نماز در آن جایز است]، امام علیه‌السلام در پاسخم نوشت: نماز در آن جایز نیست.
ابن‌ادریس حلی با سند خود از محمد بن احمد، و موسی بن محمد نقل می‌کند که گفت: به امام هادی علیه‌السلام نامه نوشتم، و از او درباره نماز در لباس‌های کرکی پرسیدم که کدامیک بهتر است؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: نماز در هیچ یک را دوست ندارم. باز نامه نوشتم که: ما با مردمی [که عادات مخصوص دارند] زندگی می‌کنیم، و سرزمین ما سرزمینی است که کسی نمی‌تواند بدون لباس کرکی مسافرت کند، و اگر لباس کرکی‌اش را درآورد ایمن از خود نیست، و آنچه برای رهبران ممکن است برای مردم دیگر ممکن نیست، در این صورت چه می‌فرمائید؟ در پاسخم نوشت: لباس کرک فنک، [3] و سمور را بپوش.
طبرسی می‌گوید: در ضمن نامه حمیری به حضرت حجت علیه‌السلام آمده است که: برای ما نقل شده که از امام هادی علیه‌السلام پیرامون نماز در لباس ابریشمی آمیخته به کرک خرگوش پرسیدند، در پاسخ نوشت که: جایز است، و نیز از او نقل شده که: جایز نیست، به کدامیک از این دو خبر عمل کنیم؟ امام علیه‌السلام پاسخ داد: آن که حرام است کرک همراه با پوست حیوان است، و آن که حلال است کرک تنهاست.
کلینی با سند خود از خیران خادم نقل می‌کند که گفت:
به امام هادی علیه‌السلام نامه نوشتم و پرسیدم که: آیا در لباسی که شراب، و [یا] گوشت خوک به آن رسیده می‌توان نماز خواند؟ زیرا اصحاب ما در آن اختلاف دارند، برخی می‌گویند: نماز بخوان، و برخی دیگر می‌گویند: نماز نخوان؟ امام علیه‌السلام در پاسخ نوشت: در آن نماز نخوان زیرا نجس است.
صدوق رحمه الله می‌گوید: علی بن ریان از امام هادی علیه‌السلام پیرامون مردی که مو می‌تراشد، و ناخن می‌گیرد، سپس بدون آن که لباس خود را بتکاند به نماز می‌ایستد، پرسید: امام علیه‌السلام فرمود: اشکال ندارد.
قال الصدوق:
روی عن داود الصرمی أنه قال: سأل رجل أباالحسن الثالث علیه‌السلام عن الصلاة فی الخز یغش بوبر الأرانب، فکتب: یجوز ذلک [4] .
روی الطوسی: عن محمد بن أحمد بن یحیی، عن عمر بن علی بن عمر بن یزید، عن ابراهیم بن محمد الهمدانی، قال: کتبت الیه یسقط علی ثوبی الوبر و الشعر، مما لا یؤکل لحمه من غیر تقیة، و لا ضرورة، فکتب: لا تجوز الصلاة فیه [5] .
روی ابن‌ادریس الحلی: عن مسائل محمد بن علی بن عیسی، حدثنا محمد بن أحمد بن زیاد و موسی بن محمد بن علی بن عیسی، قال: کتبت الی الشیخ أعزه الله و أیده، أسأله عن الصلاة فی الوبر، أی أصوافه أصلح؟ فأجاب: لا أحب الصلاة فی شی‌ء منه.
قال: فرددت الجواب أنا مع قوم فی تقیة و بلادنا بلاد لا یمکن أحدا أن یسافر منه بلا و بر ، و لا یأمن علی نفسه ان هو نزع و بره، فلیس یمکن الناس کلهم ما یمکن الأئمة فما الذی تری أن یعمل به فی هذا الباب؟ قال: فرجع الجواب: تلبس الفنک [6] و السمور [7] [8] .
قال الطبرسی: فی ضمن کتاب للحمیری الی الحجة علیه‌السلام، فقال: روی لنا عن صاحب العسکر علیه‌السلام: أنه سئل عن الصلاة فی الخز الذی یغش بوبر الأرانب، فوقع: یجوز.
و روی عنه أیضا: أنه لا یجوز. فأی الخبرین نعمل به، فأجاب: انما حرم فی هذه الأوبار و الجلود، فأما الأوبار وحدها فکل حلال [9] .
روی الکلینی: عن علی بن محمد، عن سهل بن زیاد، عن خیران الخادم قال: کتبت الی الرجل علیه‌السلام أسأله عن الثوب یصیبه الخمر و لحم الخنزیر، أیصلی فیه أم لا، فان أصحابنا قد اختلفوا فیه؟ فقال بعضهم: صل فیه، فان الله انما حرم شربها، و قال بعضهم: لا تصل فیه؟ فکتب علیه‌السلام: لا تصل فیه، فانه رجس [10] .
قال الصدوق: سأل علی بن الریان بن الصلت أباالحسن الثالث علیه‌السلام عن الرجل یأخذ من شعره و أظفاره، ثم یقوم الی الصلاة من غیر أن ینفضه من ثوبه، فقال: لا بأس [11] .