کرامت امام هادی برای داود

ابن شهرآشوب با سند خود از داود بن قاسم جعفری نقل می‌کند که گفت:
می‌خواستم به حج بروم، در سامرا خدمت امام هادی علیه‌السلام رسیدم تا با او خداحافظی کنم، او نیز با من بیرون آمد، چون به آخر دیوار [خانه یا خانه‌ها] رسید پائین آمد، من نیز با او پائین آمدم، با دست [مبارک] خود خطی همچون دایره کشید، و به من فرمود: عمو جان! آنچه در این است بردار تا خرج راه، و کمک بر حجت باشد، پس دست زدم دیدم شمش طلا است، دویست مثقال طلا داشت.
روی ابن شهرآشوب:
باسناده عن داود بن القاسم الجعفری قال: دخلت علیه بسر من رأی و أنا أرید الحج، لأودعه فخرج معی، فلما انتهی الی آخر الحاجز نزل و نزلت معه، فخط بیده الأرض خطة شبیهة بالدائرة ثم قال لی: یا عم خذ ما فی هذه یکون فی نفقتک و تستعین به علی حجک، فضربت بیدی فاذا سبیکة ذهب فکان فیها مائتا مثقال [1] .