عبادت امام هادی

هنگام مطالعه سیره‌ی ائمه‌ی طاهرین و پیشوایان خاندان عصمت و طهارت یک مطلب به وضوح قابل مشاهده است و آن هم توجه شدید ایشان به عبادت، شب‌زنده‌داری، تلاوت قرآن و مناجات با پروردگار است. ابوفراس حمدانی به مقایسه میان ائمه و بنی‌عباس دست‌زده چنین می‌گوید:
تمسی التلاوة فی ابیاتهم سحرا
و فی بیوتکم الأوتار و النغم
«آوای تلاوت قرآن تا سحر از خانه‌های ائمه به گوش می‌رسد. و در خانه‌های شما - بنی‌عباس - این ترانه‌ها و صدای چنگ و رباب است که تا بامداد گوشها را می‌خراشد».
امام هادی - علیه‌السلام - بیش از همه‌ی معاصران خود به عبادت و تهجد می‌پرداخت و تقوا و پایبندی وی به اصول دیانت زبانزد خاص و عام بود. ایشان تمام نوافل را بجا می‌آورد و در رکعت سوم نافله مغرب سوره‌ی حمد و اول سوره‌ی حدید تا «انه علیم بذات الصدور» و در رکعت چهارم پس از سوره‌ی حمد، آخر سوره‌ی حجرات را تلاوت می‌کرد [1] . نافله‌ای را نیز به این صورت به حضرت نسبت داده‌اند که: ایشان در رکعت اول، سوره‌ی حمد و یس و در رکعت دوم، سوره‌ی حمد و الرحمن را تلاوت می‌کردند. [2] .