شاهویه بن عبدالله

شیخ او را از اصحاب امام هادی علیه‌السلام می‌داند. [1] مرحوم ثقة الاسلام کلینی با ذکر سند از او نقل می‌نماید که امام هادی علیه‌السلام در نامه‌ای به من نوشت: بعد از فوت ابوجعفر (سید محمد فرزند امام هادی علیه‌السلام که مردم معتقد بودند بعد از حضرت او امام است) خواستی از جانشین بعد از من بپرسی و از این جهت در اضطراب بودی. «فلا تغتم فان الله عزوجل (لا یضل قوما بعد اذ هداهم حتی یتبین لهم ما یتقون) و صاحبک بعدی أبومحمد ابنی و عنده ما تحتاجون الیه یقدم ما یشاء الله و یؤخر ما یشاء الله (ما ننسخ من آیة أو ننسها نأت بخیر منها أو مثلها) قد کتبت بما فیه بیان و قناع لذی عقل یقظان». [2] .«از جهت مسأله‌ی امامت غمناک نباش زیرا خداوند بعد از آنکه مردم را هدایت فرمود آنان را در گمراهی نمی‌گذارد تا اینکه برای آنان بیان نماید آنچه را که موجب تقوا می‌گردد. امام تو بعد از من ابومحمد (امام حسن عسکری علیه‌السلام) می‌باشد و آنچه به آن نیاز دارید نزد اوست خداوند آنچه را اراده نماید مقدم و مؤخر می‌نماید. چیزی را نوشتم که برای صاحبان خرد و عقل در آن بیانی روشن است».