شترانی که اموال را بر آنها حمل و آنها را رها کردند

کتاب مشارق انوار الیقین نقل می‌نماید از محمد بن داود قمی و محمد طلحی که اموالی از خمس و نذورات و هدیه و جواهراتی که در قم و اطراف آن جمع شده بود بار کردیم و از آنجا بیرون آمدیم که به خدمت حضرت امام علی النقی علیه‌السلام برسانیم در بین راه قاصد حضرت نزد ما آمد و گفت: برگردید اکنون وقت رسیدن آن اموال نزد ما نیست. ما به قم برگشتیم و اموال را نجات دادیم بعد از چند روز دستور حضرت رسید که ما شترانی را فرستادیم آنچه نزد شماست بر آنها بار کنید و آنها را به حال خود رها کنید، ما آن اموال را بر شترها بار کردیم و به خدا سپردیم. سال بعد خدمت حضرت مشرف شدیم فرمود: به آنچه برای ما بر شتران بار نمودید و فرستادید نگاه کنید! نگاه کردیم دیدیم همه‌ی هدیه‌ها و اموال موجوداست. [1] .