دعای پس از نماز وتر

طوسی با سند خود از امام هادی علیه‌السلام نقل می‌کند که پس از نافله‌ی وتر این دعا را می‌خواند:
ای نور نورها! و ای تدبیر کننده‌ی کارها! ای روان ساز دریاها! ای برانگیزنده‌ی صاحبان قبرها! ای که چون از راه‌ها باز مانم پناه منی! و چون از درآمدها ناتوان شوم گنج منی! و چون از دشمنان جفا بینم مونس منی! و چون از خویشان خستگی بینم انیس منی! و ای که با همنشینی اولیا، و همدمی دوستانش در گلزارها [ی یادش]، پاک کننده‌ی منی! و با انس با خود، از آب زلال و گوارای آبگیرهای [معرفت] اش، ساقی منی! و با مجاورت [عبادت] خود، از چاه گناهان، به بلندای قربش بالا برنده‌ی منی! و با ولایت خود، ذلت خطاهایم را به عزت بخششهایش تبدیل کننده‌ای! از تو درخواست می‌کنم - ای مولای من! به حق «سپیده دم، و به شب‌های دهگانه، و به جفت وتاق، و به شب وقتی سپری شود»، و به حق آن [قضا و قدری] که قلم قلم‌ها - بدون کف دست، و انگشت ابهام - بر آن جاری شده، و به حق نام‌های بزرگت، و به حق حجت‌هایت بر همه‌ی مردمان - که بهترین درودهایت بر ایشان باد - و به حق آن نام‌ها [و حقائق] ارجمندت که نزد ایشان به راز سپرده‌ای، اینکه بر ایشان درود فرستی، و در این ماه، و ماه‌ها، و روزهای آینده به ما ترحم فرمایی، و امسال، و هر سال دیگر، ما را به ماه قیام [ماه مبارک رمضان] برسانی، ای صاحب شکوهمندی، و بزرگواری، و نعمت‌های بزرگ! و بهترین سلام‌های ما بر محمد و آل او باد.
قال الطوسی:
روی ابن‌عیاش، عن محمد بن أحمد الهاشمی المنصوری، عن أبیه أبی‌موسی، عن سیدنا أبی‌الحسن علی بن محمد علیهماالسلام أنه کان یدعو فی هذه الساعة [بعد نافلة الوتر] به، فادع بهذا، فانه خرج عن العسکری علیه‌السلام فی قول ابن‌عیاش:
یا نور النور! یا مدبر الأمور! یا مجری البحور! یا باعث من فی القبور! یا کهفی حین تعیینی المذاهب، و کنزی حین تعجزنی المکاسب، و مؤنسی حین تجفونی الأباعد، و تملنی الأقارب، و منزهی بمجالسة أولیائه، و مرافقة أحبائه فی ریاضه، و ساقی بمؤانسته من نمیر حیاضه، و رافعی بمجاورته من ورطة الذنوب الی ربوة التقریب، و مبدلی بولایته عزة العطایا من ذلة الخطایا.
أسألک یا مولای! ب (الفجر و اللیالی العشر، و الشفع و الوتر، و اللیل اذا یسر)، و بما جری به قلم الأقلام بغیر کف و لا ابهام، و بأسمائک العظام، و بحججک علی جمیع الأنام علیهم منک أفضل السلام، و بما استحفظتهم من أسمائک الکرام، أن تصلی علیهم، و ترحمنا فی شهرنا هذا، و ما بعده من الشهور و الأیام، و أن تبلغنا شهر القیام فی عامنا هذا، و فی کل عام، یا ذا الجلال و الاکرام! و المنن الجسام، و علی محمد و آله منا أفضل السلام [1] .