ابراهیم بن مهزیار

شیخ طوسی وی را از اصحاب امام هادی علیه‌السلام به شمار آورده است. [1] .
از بعضی روایات استفاده می‌شود که از وکلای حضرت مهدی علیه‌السلام بوده. مرحوم ثقة الاسلام کلینی با ذکر سند از محمد بن ابراهیم بن مهزیار نقل می‌نماید که وقت شهادت امام حسن عسکری علیه‌السلام در اینکه بعد از او امام کیست دچار شک شدم و مال فراوانی نزد پدرم (ابراهیم بن مهزیار) جمع شده بود پس آن اموال را برداشت و بر کشتی سوار گردید من نیز به عنوان بدرقه او به راه افتادم. در میان راه تب سختی بر وی عارض گردید، به من گفت: پسرم مرا به منزلم برگردان می‌دانم که می‌میرم. و به من گفت: در ارتباط با این مال از خدا بترس (به امام علیه‌السلام برسان) به من وصیت نمود و درگذشت. پیش خود فکر کردم و گفتم: پدرم کاری نادرست نمی‌نمود، این اموال را بار می‌نمایم و به عراق می‌برم و کنار شط خانه‌ای را کرایه می‌نمایم و هیچ کس را در جریان نمی‌گذارم اگر امر امامت و امام برایم مانند زمان امام حسن عسکری علیه‌السلام روشن گردید اموال را به آن امام تحویل می‌دهم وگرنه آن را برای خود برمی‌دارم. با این انگیزه به عراق وارد شدم و کنار شط خانه‌ای را اجاره نمودم و چند روزی ماندم.
ناگهان قاصدی نزد من آمد که نامه‌ای داشت و در آن نامه نوشته شده بود: ای محمد فلان مقدار مال در فلان مقدار کیسه با توست، تمام ریزه‌کاری‌های آن اموال نوشته شده بود - حتی بعضی چیزها که من از آن آگاه نبودم -. اموال را به قاصد دادم و چند روزی دیگر ماندم و متحیر و اندوهناک بودم پس نامه‌ای به دستم رسید که: تو را به منصب پدرت ابقا نمودیم پس خدا را حمد نما. [2] .