دعای امام هادی (ع) در قنوت‌

سید ابن‌طاووس می‌گوید: دعای امام هادی علیه‌السلام در قنوت این بوده است: ای که در ربویت، یکتا، و در وحدانیت، یگانه‌ای! ای که با نام او روز، روشنایی دارد، و انوار، تابندگی! ای که به فرمان او شب دیجور تاریکی گرفته، و با ابر پر بار او، باران تند سیل، باریدن گرفته، ای که درمانده‌ها او را می‌خوانند، و اجابت می‌کند، و بیمناکان به او پناه می‌برند، و امانشان می‌دهد، و اطاعت کنندگان، او را می‌پرستند، و سپاسشان می‌گوید: و شکرگزاران، او را ستایش می‌کنند، و پاداششان می‌دهد، [خدایا!] شأن [و مقام] تو چه پر شکوه! و سلطنت تو چه والا! و احکام تو چه نافذ است!
[خدایا!] تو در آفریدگاری، بی‌رنج، و در داوری، بی‌ستمی، حجت [و دلیل] تو رسا، و کلمه‌ی [احتجاج] تو کوبنده است، به [لطف] تو از گناه دوری می‌گزینم، و به تو پناه می‌برم از وساوس معاندان [و منحرفان]، و از دام‌های کافران استهزاگر، که در نام‌ها [و صفات] تو به کژی می‌گرایند، و با رفتارهای ناخوشایند خود، در کمین اولیای تواند، و بر کشتن پیامبران، و برگزیدگان تو، یاورند، و با افشای راز تو آهنگ خاموش کردن نور تو را دارند، و پیامبرانت را تکذیب می‌کنند، و [بندگانت را] از آیات تو باز می‌دارند، و به خاطر رویگردانی از تو، رازدار خود را به جز تو و پیامبر و مؤمنان می‌گیرند، و به جای تو، طاغوت‌ها و بت‌های ایشان را می‌پرستند، و [تو ای خدا!] با عطایای بزرگ خود، بر اولیایت منت نهادی، و نعمت‌های کریمانه‌ی خود را به ایشان بخشیدی، و با پاداش بخشی نیک خود، نعمت‌هایت را در حقشان کامل کردی، تا از ستیز با پیامبران، و گمراهی‌ها، محفوظ مانند، و زبان پذیرش ایشان با [عمل به] پیمان‌ها راست باشد، و دل‌های تو به کار ایشان، با [عمل به] عقود [و احکام]، برای تو خاشع گردد.
بارالاها! از تو درخواست می‌کنم به حق آن اسم تو که همه‌ی آسمان و زمین برای آن خاشع‌اند، و با آن مرده‌ها را زنده، و همه‌ی زنده‌ها را می‌میرانی، و هر پراکنده‌ای را جمع، و هر جمعی را پراکنده می‌کنی، و با آن کلمات وجودی خود را تکمیل، و آیات کبرای خود را می‌نمایانی، و با آن بر توبه کنندگان بازگشت کرده، عمل تبهکاران را زیانبار، و آن را چون گردی پراکنده می‌سازی، و ایشان را زیر و زبر می‌کنی، که: بر محمد و آل محمد درود فرستی، و شیعیان مرا از آنان قرار دهی که بار تکلیف الهی بر دوششان آمد، و پذیرفتند، و سخن حق از ایشان خواستند، و به سخن آمدند، در حالی که ایمن‌اند، و مورد اطمینان.
بارالاها! از تو، برای ایشان، توفیق اهل هدایت، اعمال اهل یقین، دل پاکی اهل توبه، اراده [و پایداری] اهل صبر، پرهیزکاری پارسایان، و راز داری صدیقان را می‌خواهم. تا آنچنان از تو بترسند، که از گناهان بازشان دارد، و آنچنان در طاعت تو کوشا باشند که به کرامت [و تکریم] تو نائل آیند، و تا از بیم تو، خالص و بی‌غل و غش برای تو، و در راه تو باشند، و تا به خاطر محبت تو، دل پاکی در توبه را آنچنان برای تو خالص کنند که محبتی را که واجب توبه کاران کرده‌ای بر ایشان حتمی کنی، و تا به سبب حسن ظنی که به تو پیدا می‌کنند در همه کارهای خود بر تو توکل کنند، و تا به خاطر اطمینان به تو همه کارهاشان را به تو واگذار کنند.
خدایا! جز به توفیق تو، به طاعت تو نتوان رسید، و جز به کمک تو به هیچ درجه‌ای از درجات خیر، نتوان دست یافت، خدایا! ای مالک روز جزا که به رازهای نهان در سینه‌های عالمان آگاهی! زمین را از پلیدی اهل شرک پاک کن، و دروغ دروغ پردازان بر رسولت را، آشکار فرما، خدایا! ستمگران روزگار را بشکن، و دروغ پردازان را هلاک فرما، و دروغ زنانی را که چون آیات خدای رحمان بر آن خوانده شود گویند افسانه‌های پیشینیان است نابود کن.
[خدایا!] به وعده‌ی خود که به من داده‌ای وفا کن، زیرا تو وعده‌ات را خلاف نمی‌کنی، و فرج هر جوینده‌ی خواستار [حاجتی] را برسان، زیرا تو در کمین [گره گشایی] بندگان خود هستی، [خدایا!] به تو پناه می‌برم از هر شبهه‌ی درهم آمیخته، و از هر دل بازمانده از معرفت تو، و از هر انسانی که چون سختی و بینوایی بیند ناسپاس شود، و از هر ستایشگر عدل که خود در عمل، عکس آن می‌کند، و از هر جوینده‌ی حق [از دیگران]، که خود از اتصاف به آن بازمانده است، و از هر گنهکاری که با گناه خود واژگون شده است، و از هر چهره‌ای که در [ریزش] نعمت‌های پی در پی بر او، عبوس است، [خدایا!] از همه‌ی این‌ها، و نظائر و همانند، و امثال این‌ها به تو پناه می‌برم، که تو والا مرتبه‌ی دانای حکیم هستی.
و قال أیضا:
و کان دعائه علیه‌السلام فی قنوته: یا من تفرد بالربوبیة، و توحد بالوحدانیة، یا من أضاء باسمه النهار، و أشرقت به الأنوار، و أظلم بأمره حندس اللیل، و هطل بغیثه وابل السیل، یا من دعاه المضطرون فأجابهم، ولجأ الیه الخائفون فأمنهم، و عبده الطائعون فشکرهم، و حمده الشاکرون فأثابهم، ما أجل شأنک، و أعلی سلطانک و أنفذ أحکامک.
أنت الخالق بغیر تکلف، و القاضی بغیر تحیف، حجتک البالغة، و کلمتک الدامغة، بک اعتصمت و تعوذت من نفثات العندة، و رصدات الملحدة الذین ألحدوا فی أسمائک، و رصدوا بالمکاره لأولیائک، و أعانوا علی قتل أنبیائک و أصفیائک، و قصدوا لاطفاء نورک باذاعة سرک، و کذبوا رسلک، و صدوا عن آیاتک، و اتخذوا من دونک و دون رسولک و دون المؤمنین ولیجة رغبة عنک، و عبدوا طواغیتهم و جوابیتهم بدلا منک، فمننت علی أولیائک بعظیم نعمائک وجدت علیهم بکریم آلائک، و أتممت لهم ما أولیتهم بحسن جزائک حفظا لهم من معاندة الرسل، و ضلال السبل، و صدقت لهم بالعهود ألسنة الاجابة، و خشعت لک بالعقود قلوب الانابة.
أسألک اللهم باسمک الذی خشعت له السماوات و الأرض، و أحییت به موات الأشیاء، و أمت به جمیع الأحیاء، و جمعت به کل متفرق، و فرقت به کل مجتمع، و أتممت به الکلمات، و أریت به کبری الآیات، و تبت به علی التوابین، و أخسرت به عمل المفسدین، فجعلت عملهم هباء منثورا، و تبرتهم تتبیرا، أن تصلی علی محمد و آل محمد، و أن تجعل شیعتی من الذین حملوا، فصدقوا و استنطقوا، فنطقوا آمنین مأمونین.
اللهم انی أسألک لهم توفیق أهل الهدی، و أعمال أهل الیقین، و مناصحة أهل التوبة، و عزم أهل الصبر، و تقیة أهل الورع، و کتمان الصدیقین حتی یخافوک اللهم مخافة تحجزهم عن معاصیک، و حتی یعملوا بطاعتک لینالوا کرامتک، و حتی یناصحوا لک، وفیک خوفا منک، و حتی یخلصوا لک النصیحة فی التوبة حبا لهم، فتوجب لهم محبتک التی أوجبتها للتوابین، و حتی یتوکلوا علیک فی أمورهم کلها حسن ظن بک، و حتی یفوضوا الیک أمورهم ثقة بک.
اللهم لا تنال طاعتک الا بتوفیقک، و لا تنال درجة من درجات الخیر الا بک، اللهم یا مالک یوم الدین، العالم بخفایا صدور العالمین، طهر الأرض من نجس أهل الشرک، و أخرص الخراصین عن تقولهم علی رسولک الافک، اللهم اقصم الجبارین، و أبر المفترین، و أبد الأفاکین الذین اذا تتلی علیهم آیات الرحمن قالوا أساطیر الأولین.
و أنجز لی وعدک، انک لا تخلف المیعاد و عجل فرج کل طالب مرتاد، انک لبالمرصاد للعباد، أعوذ بک من کل لبس ملبوس، و من کل قلب عن معرفتک محبوس، و من کل نفس تکفر اذا أصابها بؤس، و من واصف عدل عمله عن العدل معکوس، و من طالب للحق، و هو عن صفات الحق منکوس، و من مکتسب اثم باثمه مرکوس، و من وجه عند تتابع النعم علیه عبوس، أعوذ بک من ذلک کله، و من نظیره و أشکاله و أشباهه و أمثاله، انک علی علیم حکیم [1] .