حضرت نرگس، مادر مهدی

حضرت نرگس را زمانی که دختر بود و در روم زندگی می کرد «ملیکه» می نامیدند و مادرش از فرزندان حواریون حضرت عیسی مسیح بود که به این طریق این بزرگ بانوی اسلام نسبت، به شمعون وصی عیسی بن مریم می برد. او از همان دوران جوانی، خواندن و نوشتن را دوست می داشت و به خوبی خطوط را می دانست و به زبان عربی نیز آشنا بود و هنگامی که از روم، وارد سرزمین مسلمانان شد، خود را «نرگس» خواند، تا زمانی که به حضرت مهدی علیه السلام حامله شد «صیقل» نامیده شد چرا که نور فرزندش از پیشانی مادر می درخشید و مولود سامرا، حتی پیش از تولدش که می رفت جهان هستی را تا قیامت قیامش نورباران کند، جلوه ای از جمال بی مثالش را در پیشانی نرگس خاتون به تجلی نشسته بود و مادر از روزی که حامل آن حجت حق گشته بود جلوه ای دیگر و حسنی صد افزون یافته بود و حسن یوسف زهرا علیهاالسلام از جبین پاکش جلوه گر بود و نامهای زیبایی چون نرگس و سوسن و ریحانه و صیقل و... همه حاکی از آن نورند و هر یک مفسر آن آخرین سوره از کتاب تکوین حق تعالی است.
حضرت نرگس خاتون چنان دل به مهر ابو محمد امام عسکری علیه السلام داده بود که گویی زهرای بتول علیهاالسلام بود که مهر مولا علی علیه السلام را در دل به کمال و تمام داشت و با وجود پسرش مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه الشریف هم تحمل فراق شوهرش را تقبل نمی کرد و با جد و التماس از شوهرش و مقتدا و امامش می خواست که دعا کند پس از او زنده نماند. چنین نیز شد، او در روزگار امام ابو محمد عسکری علیه السلام در سرزمین سامرا چشم از سرای خاکی بست و در اوج ملکوت اعلی مأوا گزید.
امروزه مزار مبارک نرگس خاتون، پشت ضریح مقدس امام حسن عسکری علیه السلام واقع شده است و بر لوح زرین مرقدش نوشته شده: «هذا قبر ام محمد» اینجا قبر مادر محمد (مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. [1] .