جزای مسخره گر

امام هادی (علیه‌السلام) و جمعی از بزرگان به مجلس طعامی دعوت شده بودند. در این میان جوانی بی‌ادب، مکرر شوخی می‌کرد و با مسخره‌گی می‌خندید. امام هادی (علیه‌السلام) فرمود: «این شخص مسخره‌گر از این غذا نخواهد خورد زیرا به زودی خبر ناگواری به او می‌رسد که غمگین و گریان خواهد شد.» صاحبان مجلس چون این سخن را شنیدند فوراً سفره‌ی طعام را پهن کردند و غذا را آوردند ولی هنوز خبری از راستی سخن امام (علیه‌السلام) نشده بود. عده‌ای شک کردند و عده‌ای دیگر خوشحال شدند که سخن امام (علیه‌السلام) دروغ از آب درآمد. آن جوان مسخره بر سر سفره آمد و دستهایش را شست و همین که دست به سوی غذا دراز کرد، ناگاه غلامش شتابان از در رسید و فریاد زد: «مادرت از پشت‌بام افتاد و مرد، فوراً بیا!!»
آن شخص صدا به گریه بلند کرد و بی‌آنکه از غذا بخورد مجلس را ترک کرد.[1] .